Prachtig verhaal

Over deze roman heb ik langer gedaan, niet dat het moeilijk lezen of langdradig was, of wat ook, neen, ik vond dit een zeer mooi en meeslepend verhaal dat ik niet wou dat het snel uit was.
Wat een leven deze drie vrouwen, eerst onbekenden voor elkaar maar door omstandigheden werden ze vriendinnen én verbonden voor het leven.
Deze 3 personages, Madeleine, Juliet en Tine, zijn volgens ik op internet kon lezen, in werkelijk leven ook de biologische grootmoeders en pleeggrootmoeder van Hilde van Mieghem, het verhaal is dus deels gebaseerd naar waargebeurd ?
Wat een leven hadden deze 3 vrouwen, veel miserie, misbruik en onderdrukking door de man, ook al hebben ze alle drie ook echte liefde gekend.
Madeleine is sinds haar jeugd verliefd op Duck, maar werd gedwongen om met Octaaf te huwen, die ze haatte, en waar ze vele jaren vreselijk door behandeld werd. Duck werd nooit vergeten, en dat was wederkerig. Echte liefde is voor eeuwig.
Juliet werd in haar jeugd misbruikt, in het café (bordeel) van haar moeder, die er goed aan verdiende.
Tot Juliet er vandoor ging en in dienst gaat bij een joods gezin. Daar wordt ze verliefd op de echtgenoot en wordt tot 2 maal zwanger van hem. Ook deze liefde is wederkerig maar van een relatie is onmogelijk sprake. Hij is perslot gehuwd.
Tine heeft op jonge leeftijd haar moeder verloren en leeft samen met haar vader en broer, ook tijdens haar huwelijk blijven ze in het huis van haar vader wonen om het huishouden te doen, maar ook omdat haar man tijdens de eerste wereldoorlog ernstige psychische schade heeft opgelopen. Als ze zwanger wordt verliest ze op vreselijke manier haar ongeboren kindje.
Ze kan ook nooit meer zwanger worden.
En zo begint het contact, die later zal uitbloeien tot vriendschap, tussen de 3 vrouwen.
Het is een zeer indrukwekkend verhaal, het maakt je vaak verdrietig, bang en boos, het speelt zich af als een film. Prachtig geschreven, wat een einde.
Spijt dat het boek uit is. Een dikke 5*