Waargebeurd en fictie

Prachtige historische roman, naar waargebeurd, maar “De gifmengster” is deels fictie, zoals in het nawoord geschreven staat.
Volgens meerdere bronnen zou Lucrezia Borgia een hardvochtige moordenares zijn, maar daar merk je niets van in dit verhaal, in tegendeel, je leeft helemaal met haar mee en hebt begrip voor haar situaties en “daden”.
Er zijn de tijdsprongen tussendoor, normaal gezien heb ik het daar niet zo voor, maar deze zijn subtiel en zeer mooi beschreven.
Lucrezia op het randje van de dood die haar hart stort, en zo haar leven vertelt, aan haar twee, reeds overleden, kinderen die hun mama in leven amper gekend hebben maar met zoveel interesse luisteren naar wat in haar leven overkomen is, dit is zo mooi.
Het boek is vlot geschreven, in zeer korte hoofdstukken, zodat je makkelijk kan volgen als je het (e-)boek even neerlegt.
Wat een leven in het oude Rome, ja…het is nog maar eens duidelijk waar de maffia ontstaan is, en waarom deze zo katholiek zijn.
Moorden als iemand teveel was ging met een vingerknip, zelfs onder familie was je niet veilig.
Ik vind het altijd extra interessant dat mensen werkelijk bestaan hebben, zodat ik tijdens het lezen meer informatie kan opzoeken hoe het er “werkelijk” aan toe ging, en er ook een gezicht kan opplakken, wat in het verre verleden niet altijd zo heel duidelijk is, want mensen werden niet altijd realistisch geschilderd, maar je hebt toch een vaag beeld.
Mooi nawoord, denk dat Lucrezia hier dankbaar om zou zijn.
Ik vond het een zalig boek, heeft mij weer zeer geboeid, en ik heb ook weer wat bijgeleerd. Ik wil graag de serie een keer bekijken, hopelijk wordt deze nog eens uitgezonden op tv.