Brutale Italiaanse speurder zoekt gerechtigheid

Dirty cops. In het dagelijks leven een gruwel, behalve als ze Rocco Schiavone heten. Deze Italiaanse politieman zou echt heel slecht moeten zijn. Maar gelukkig, het lijkt mee te vallen.

Commissaris Rocco Schiavone, vicequestore Schiavone, heeft het prachtige Rome verwisseld voor het koude, bergachtige Aosta. In dit gehucht is de ervaren smeris de diender met de meeste hersens. Zijn ondergeschikten moeten al zijn grillen laten welgevallen. Schiavone snauwt, blaft en is zelfs grof tegen degenen die het beste met hem voorhebben. In de Italiaanse hoofdstad heeft Schiavone een verkrachter keihard aangepakt. Als de vader van deze crimineel een politicus blijkt te zijn, moet de politieman galant worden weggewerkt. Een promotie naar Aosta dus. Maar ook in de bergen worden misdaden gepleegd. Een ogenschijnlijk gewone huisvrouw wordt opgehangen in haar huis aangetroffen. Er zijn veel inbraaksporen. Een a-b-c’tje voor een rechercheur met veel dienstjaren zou je zeggen. Maar het zit allemaal net iets geraffineerder in elkaar.
Het hooggelegen Aosta is anders dan het zonovergoten Italië zoals veel toeristen dit land zullen kennen. Het sneeuwt daar, het is er soms bitterkoud. Ondanks dat er ook een moord is gepleegd, lijkt het of de zwaardere criminaliteit zich elders afspeelt. Schiavone moet en passant naar Rome voor een grote boef. En zijn officier van justitie moet fraudeurs opsporen buiten het stadje. Bovendien mist Schiavone de culturele geneugten die hij ook moest achterlaten. Het maakt zijn situatie lastiger. En dan moet hij zich nog handhaven bij dit ietwat kneuterige politiekorps.

De achterflap van De rib van Adam bereidt de lezer voor op speurwerk dat wordt verricht door een corrupte politieman. Dat is in deze thriller iets te zwaar aangezet. Het taalgebruik van Schiavone is aanvankelijk brutaler dan zijn daden. Een schelm dus. Een onbeschofte, dat dan weer wel. Maar eigenlijk communiceert auteur Antonio Manzini hoeveel plezier hij aan het schrijven heeft gehad. Italianen kennen deze thrillerschrijver van televisie. Als acteur heeft hij een detective gespeeld. Verder ontwikkelde Manzini zijn pen via het scenarioschrijven. Zijn foto's verraden een guitige man met een gulle lach. Zijn held, Rocco Schiavone, is een zoals we van thrillerspeurders mogen verwachten. Slim, eigenwijs en voor de duvel niet bang. En soms erg grappig.

Natuurlijk, de rijksrecherche zou wel raad weten met Schiavone. Maar in deze thriller worden de meeste misstappen hem vergeven. Bovendien is het onderliggende thema gerechtigheid. En daar geeft deze politieman zijn eigen draai aan. En daar valt nog wel echt wat van te vinden. Oordeel zelf of Schiavone door de ballotage komt.