Lafaards en waarheid

Wat is de waarheid? Niet onze woorden en onze meningen, die zijn gekleurd en maken alleen dat er tegenstellingen of overkomsten zijn. Al zijn de tegenstellingen wél de realiteit en herhalen de gevolgen zich al eeuwen en eeuwen in de menselijke geschiedenis.

Dat is precies wat er in dit boek gebeurd. Eeuwenoude Bijbelse fouten worden gemaakt, omdat iedereen zijn waarheid stellig verdedigd, omdat ze de werkelijke waarheid niet durven erkennen.

Toch is er maar voor één persoon vrijheid aan het eind. De lafaard overwint haar angst en kiest ook nu voor zichzelf, want ook als lafaard deed ze dat al en steeds ten koste van anderen.

Maar eigenlijk zijn ook de twee broers en zus lafaards en worden ze gestraft met een onbevredigend leven voor hun lafheid. Ook de vader kijkt vanwege zijn lafheid wrang terug op zijn leven.

De enige uitzondering is de verloren zoon, hij is geen lafaard (ook al gaat hij tot twee keer toe de confrontatie niet aan), maar ook hij neemt deel aan de realiteit van tegenstellingen. Zíjn waarheid vrijwaart hem echter van spijt en schuld en hij conformeert zich dan ook nergens aan. Komt zijn waarheid dan misschien dicht in de buurt van dé waarheid? Of sleept hij iedereen nietsontziend mee in zijn beleving van de waarheid?

Dit verhaal heeft me aangezet tot nadenken over het menselijk denken en handelen, wat ik altijd een waardevol element vind in een boek. Het is uitstekend geschreven, maar ondanks bovenstaande heeft het geheel -jammer genoeg- niet echt indruk gemaakt.