Een thriller die zich in Giethoorn afspeelt.

Tussen de lieflijke kanalen en groene omgeving van Giethoorn, wonen Berend en Cecile met hun zoons en hond, op het eerste gezicht een gelukkig huwelijk.
Als Berend op een avond thuiskomt, is Cecile verdwenen. Het enige spoor dat hij aantreft is een kapotte wijnfles, en hun bootje dat is verdwenen. Ze heeft de kinderen in hun bed achtergelaten en is vertrokken. Slechts sporadisch komen er berichtjes binnen; een sms hier en daar, maar als de woede van Berend zakt, merkt hij op dat die vol spelfouten zitten, dat zou zijn vrouw niet doen.

Als Berend in Giethoorn gaat rondvragen of iemand Cecile heeft gezien, of van haar heeft gehoord, kan niemand hem helpen, ook de ingeschakelde wijkagent niet.

Langzaam maar zeker dringt tot Berend door dat er meer aan de hand is: het leven van zijn vrouw heeft vele geheimen. Hij komt erachter dat de mensen in Giethoorn meer weten over zijn vrouw dan hijzelf, toch duurt het even voordat echt de alarmbellen echt gaan rinkelen bij Berend en hij serieus werk maakt van zijn zoektocht.

De focus ligt in het boek op Berend, die eigenlijk niet kan en wil geloven dat er met Cecile echt iets ergs aan de hand is, al zijn er wel rode vlaggen. Die drukt hij met kracht de kop in, want de verzorging van zijn zoons en gedoe op het werk vragen zijn aandacht. Als hij hulp zoekt, kan de politie niets doen, want zijn vrouw heeft immers contact opgenomen? Ik kon gaandeweg het verhaal de twijfel voelen groeien bij Berend, zijn woede die omslaat in bezorgdheid. Zijn verontwaardiging en pijn als hij geheimen van Cecile ontdekt. En als hij dan eindelijk zichzelf toestaat om van het ergste uit te gaan, komt de vloedgolf van ellende pas echt over hem heen.