Een boek over kracht en hoop

Prachtige, ontroerende roman van de auteur van De tatoeëerder van Auschwitz.
Als Singapore in 1942 in handen valt van Japan, smokkelt de Engelse muzikant Norah Chambers haar achtjarige dochter de stad uit en gaat ze aan boord van het koopvaardijschip de Vyner Brooke. Zo ook Nesta James, een Australische verpleegkundige. Enkele dagen later wordt het schip midden op zee gebombardeerd.
Norah en Nesta weten wonder boven wonder de kust van het door Japan bezette Indonesië te bereiken, om vervolgens terecht te komen in het beruchte jappenkamp Palembang op Sumatra. De vrouwen hebben jarenlang alleen elkaar om zich aan vast te houden, maar blijven manieren vinden om hoop te houden.

Heather Morris is met dit boek er ook weer in geslaagd om een vreselijke geschiedenis te beschrijven op een manier die je raakt. Het verhaal van deze vrouwen die de verschrikkingen hebben meegemaakt tot leven te brengen.

Er is niet veel bekend over deze interneringskampen die de Japanners in de jungle hadden.
In dit verhaal volgen we vele vrouwen, maar centraal staat de vriendschap tussen Nesta en Norah. Die op hun eigen manier zorgden voor lichtpuntjes in de donkere tijden waar deze vrouwen in leefden. Norah bracht met haar muzikale kennis muziek in het kamp. Nesta als verpleegkundige haar liefde en dienstbaarheid. Ongelooflijk hoe alle vrouwen de ontberingen door stonden.
Krachtige vrouwen die de hoop niet verloren en bleven knokken voor hun bestaan .

Het verhaal wordt op een prettige manier beschreven. Waardoor het toegankelijk is voor een breed publiek die meer over de oorlog willen lezen.
Heel bijzonder vond ik het nawoord te lezen over deze vrouwen en wat er van hun geworden is na de oorlog.

De cover vind ik heel mooi. Een cover van hoop door de mooie kleuren. Een vriendschap ondanks het hek en de wachttoren.

5⭐