Wat de hulp weet

'Kom niet in de logeerkamer.' Er valt een schaduw op het gezicht van Douglas Garrick als hij met zijn vingertoppen de deur aanraakt. 'Mijn vrouw... ze is erg ziek.' Terwijl hij me hun ongelooflijke penthouse laat zien, heb ik een vreselijk gevoel over de vrouw achter gesloten deuren. Maar ik kan niet het risico lopen deze baan te verliezen - niet als ik mijn donkerste geheim veilig wil houden...

Het is moeilijk om een werkgever te vinden die niet te veel vragen stelt over mijn verleden. Dus ik ben dankbaar dat de Garricks me op wonderbaarlijke wijze een baan hebben gegeven. Ik kan hier een tijdje werken, stil blijven tot ik krijg wat ik wil.

Het is bijna perfect. Maar ik heb mevrouw Garrick nog steeds niet ontmoet, of de logeerkamer van binnen gezien. Ik weet zeker dat ik haar hoor huilen. Als ik de was aan het doen ben, zie ik bloedvlekken rond de hals van haar witte nachthemden. En op een dag kan ik niet anders dan op de deur kloppen. Als die zachtjes openzwaait, verandert wat ik daar binnen zie alles...

Dat is wanneer ik een belofte doe. Ik heb dit tenslotte al eerder gedaan. Ik kan mevrouw Garrick beschermen terwijl ik mijn eigen geheimen veilig achter slot en grendel houd. Douglas Garrick heeft verkeerd gehandeld. Hij gaat boeten. Het is gewoon een kwestie van hoe ver ik bereid ben te gaan…

Dit verhaal gaat een paar jaar verder als vervolg op de hulp.
Millie heeft intussen een reputatie opgebouwd dat zij vrouwen helpt die door hun man worden mishandeld. Zo wordt zij ook aangeprezen door vrouwen die haar hulp nodig hebben.

Het boek wordt ook hier weer in delen vertelt. Afwisselend tussen Wendy en Millie. Het einde zit verrassend goed in elkaar. Daar had ik mijn twijfels over na het lezen van het 1e boek de hulp.

Het leest vlot weg. Met name door de prettige schrijfstijl.
4⭐