Intrigerend verhaal van adagio naar allegro

Inez probeert haar leven een nieuwe wending te geven. Nadat ze te weten kwam dat haar vriend Daniël haar bedroog, heeft ze hem resoluut de deur gewezen. Ook haar afscheid van het balletgezelschap valt haar redelijk zwaar en het brengt haar in een rusteloze stilte. Ze wil iets nieuws in haar leven en haar oog is gevallen op fotografie waarvoor ze altijd al gefascineerd was. In een opwelling schrijft ze zich in voor een cursus portretfotografie onder leiding van Marc. Door hun gezamenlijke passie voor fotografie begint er iets mooi te bloeien. Maar van haar ex Daniel is ze nog niet vanaf, hij blijft haar stalken en verschijnt nu ook al op haar werk. De rust en kalmte die Marc uitstraalt, stellen haar op haar gemak. Hij heeft wel eigenaardige trekjes zoals zijn voorliefde voor gierzwaluwen maar ook in het liefdesspel gaat het er niet standaard aan toe. Maar het intrigeert haar en het windt haar op. Sterke en betrouwbare armen heeft ze nu nodig, zeker wanneer Daniel te pas en te onpas overal opduikt en almaar driester te werk gaat…

Het verhaal is opgebouwd uit 2 delen die zacht uitgedrukt heel uiteenlopend zijn qua opbouw en genre. In het eerste deel leren we de personages beter kennen. Afwisselend wordt verteld vanuit het perspectief van Inez en Marc. Reflecties naar het verleden geven een duidelijker beeld over de karakters en vooral de duistere kantjes en bedenkingen die naar boven komen, maken er een intrigerend geheel van. Vooral het aftasten en bespelen van de emoties en de twijfels die ze allen ervaren, geven het verhaal nog meer diepgang. Spanning is er nog niet zoveel maar de manier waarop alles verteld wordt, laat je vermoeden dat er iets onder de oppervlakte borrelt, een vulkaan die op uitbarsten staat…

De schrijfstijl van de auteur was mij al bekend van haar boek “De setarspeler” en ook nu weer weet ze me te overtuigen met haar meeslepende vertelwijze en heel beschrijvende en filmische bewoordingen. Een genot om te lezen.

‘De bebaarde dikzak van de vorige keer kijkt haar grijnzend aan. Zijn gebit heeft heel wat controlebehandelingen gemist. Schijnbaar vanuit het niets staat hij ineens voor haar in het hoge gras. Met zijn benen gespreid, zijn handen in zijn zakken, staat hij klaar voor een praatje waar hij de tijd voor wil nemen. Hij draagt bretels over een smoezelig wit T-shirt, eronder een wijde spijkerbroek die ondanks de bretels een stukje buik laten zien.’

In het tweede deel wordt er direct 3 versnellingen hoger gegaan en wordt de spanning echt voelbaar. Ook nu worden de perspectieven afgewisseld tussen Inez, Marc en ook Daniel, want nee die is nog altijd niet van het toneel verdwenen.
Ook de quotes over de gierzwaluwen die regelmatig opduiken in het begin van sommige hoofdstukken zijn een mooie toevoeging en geven het verhaal iets extra, omdat het in het verhaal zelf ook een diepere betekenis krijgt.

‘Al vliegen gierzwaluwenpaartjes los van elkaar tussen honderden soortgenoten, ze vinden elkaar altijd weer in de zwerm.’

Op een bepaald punt lijkt het of alle stukken gelegd zijn en het plaatje wel ongeveer compleet is, maar dan worden toch een paar mooie wendingen in het verhaal gebracht waardoor je geboeid verder leest.
Waar ik bij het eerste deel meer het gevoel had een psychologische roman te lezen en een beetje op mijn thrillerhonger bleef zitten, wordt dit in het 2de deel ruimschoots gecompenseerd : een echte thriller met een aanhoudende spanning, heel wat gruwelijkheden en een tempo die flink opgedreven wordt.
Intrigerend verhaal met veel emoties en drama, pijnlijke thema’s die het verhaal boeiend maken en zieke geesten die de spanning opdrijven.