Verrassende psychologische roman met originele insteek

1943. Alexander de Raaf wordt opgenomen in een rusthuis weggestopt in de bossen na een mislukte zelfmoordpoging. Zijn geheugen is hij kwijt en zelfs foto’s van zijn ouders en verloofde brengen geen herinneringen boven. Enkel zijn broer Theo is bekommerd om hem, de rest van de familie vermijdt elk contact. Hij wordt er ondergebracht onder de hoede van dokter Heimann en verblijft er samen met een paar andere verstotelingen waaronder Franciska en Driel.
Abel, een jongeman van Joodse afkomst, heeft het zwaar te verduren tijdens de oorlogsjaren. Veel dank is hij verschuldigd aan zijn beste vriend Walther die hem de handen boven het hoofd houdt en uit de handen van de Duitsers. Maar niets is wat het lijkt en dat zullen zowel Abel als Alexander aan den lijve ondervinden.

Het verhaal wordt afwisselend verteld door Alexander en Abel, twee mannen die niet meer van elkaar kunnen verschillen. Alexander komt uit een welgestelde familie, geniet veel aanzien en heult met de Duitsers. Abel daarentegen heeft zijn afkomst tegen en leeft in een continue angst om door de Duitsers ontmaskerd te worden.

De schrijfstijl is heel beeldend en doordat het in de ik-vorm verteld wordt door de 2 hoofdpersonages komt het overtuigend over. De omgeving en de inrichting van het grote huis komt uitgebreid aan bod en geeft je een duidelijk beeld van de grandeur en de overmatige luxe waar de Duitsers en aanhangers hun avonden slijten. Dit staat in groot contrast met de armoede en hongersnood van de burgers en de penibele situatie waar de Joodse onderduikers in angst en onzekerheid hun dagen doorbrengen.

“Met trillende handen overhandigde ik het stukje papier, gaf ik hun Arend. Het werd uit mijn handen gerukt, in de handen van een soldaat gedrukt. Een jongeman. Blond. Blauwe ogen. Het perfecte übermensch plaatje in uniform. Hij bekeek het vodje kritisch en ik bekeek hem. De jongen had brede schouders, stevige benen. Printte hem op al je propaganda en ieder meisje zou zich met knikkende knietjes aansluiten. Wellicht een paar jongens ook.”

Het begint allemaal heel mysterieus omdat slechts minimale informatie wordt prijs gegeven, zo leren we Abel kennen samen met zijn beste vriend Walther, maar hoe ze in deze situatie terecht gekomen zijn, wordt maar beetje bij beetje duidelijker. Dit houdt natuurlijk de aandacht vast en maakt je nieuwsgierig naar het hoe en waarom. Alexander is nog een groter mysterie omdat hij zelf ook niets meer herinnert van zijn wanhoopsdaad en nog interessanter is de vraag waarom hij dood wou.

De interactie tussen Abel en Alexander wordt boeiend gebracht. Het is een spel van aantrekken en afstoten. Vooral omdat Abel blijkbaar meer weet, maar zijn kennis angstvallig geheim houdt. Die wisselwerking brengt een continue onderhuidse spanning teweeg en vooral ook een ongekende nieuwsgierigheid want als lezer zit je ook te wachten op de werkelijke toedracht en ontknoping.

Het plot is goed opgebouwd en wel ingenieus bedacht. De afwisseling tussen beide hoofdpersonages gebeurt met een tijdsverschil van een 6 tal maanden waardoor de feiten die Abel vertelt als een stuk voorgeschiedenis kunnen gezien worden en zo beetje bij beetje het verhaal van Alexander toelichten.

Een indrukwekkend verhaal dat je vast grijpt en ondanks dat je meer weet dan Alexander, blijven er nog genoeg puzzelstukken over om je interesse vast te houden en de zoektocht naar de waarheid verder te zetten. Want dat niets is wat het lijkt, daar kom je achter na het lezen van dit verrassend en aangrijpend verhaal.