Ma ik ben het John de Wolf

De moeder van voetballer John de Wolf heeft Alzheimer. John maakt zich zorgen en zou zijn moeder het liefst in een verzorgingstehuis plaatsen. Zijn zus Petra weet dat hun moeder zich thuis voelt in haar flatje in Schiedam. Petra vindt het nog te vroeg om hun moeder te verhuizen. Aan hun moeder kan John het niet vragen, want ze herkent hem niet meer. Hij zou zijn moeder helpen als ze dement zou worden, maar dat heeft hij niet gedaan en daar heeft hij spijt van.

Het verhaal begint in het heden, op het moment dat John de Wolf bij zijn moeder op bezoek gaat in het verzorgingstehuis. Hiermee wordt meteen een duidelijk beeld geschept. Het gesprek tussen John en zijn moeder is onsamenhangend en confronterend. Het geeft meteen een duidelijk beeld van Alzheimer.

Het verhaal wordt niet chronologisch verteld en dat vind ik bij dit verhaal passend. Je wordt als lezer meteen geconfronteerd met de gevolgen van Alzheimer.

Na dit confronterende begin gaan we terug in de tijd en helaas wordt het verhaal dan toch anders als verwacht. Het verhaal is opgedeeld in verschillende periodes waarin gebeurtenissen uit die tijd aangestipt worden.

Ik had verwacht dat het verhaal echt over de ziekte Alzheimer en de gevolgen hiervan, zou gaan, maar helaas. Hierna gaat het vooral over de voetbalcarrière van John de Wolf, de steun van zijn ouders en zijn blessures.

Uiteraard wordt de dementie van zijn moeder hier en daar wel aangestipt maar helaas minder dan verwacht. Ik denk dat dit vooral een beeld geeft van het leven van John de Wolf en zijn keuzes die hij gemaakt heeft. Ik denk dat dit vooral een boek is wat interessant is voor personen die de carrière van De Wolf gevolgd hebben en meer over zijn leven willen weten.

In het laatste deel komt de Alzheimer wel weer aan bod en dit maakt het voor mij dan toch nog gedeeltelijk goed. In het laatste deel krijg je een goed beeld van hoe John de Wolf omgaat met zijn moeder en de verwardheid waar ze last van heeft door haar Alzheimer. De moeder van John de Wolf komt op mij wel over als een sterke vrouw en wellicht is het daardoor meer een eerbetoon aan zijn moeder dan dat het echt een verhaal over Alzheimer is.

De verwachtingen werden helaas niet waargemaakt en ik denk dat het een boek is dat vooral boeiend is voor mensen die de carrière van De Wolf gevolgd hebben. Ik heb persoonlijk niks met voetbal, al ken ik John de Wolf uiteraard wel, en dan vooral door zijn markante uiterlijk toen hij onder andere in het Nederlands elftal voetbalde.

Dit boek ontvingen wij van LS Uitgeverij. Dit beïnvloedt onze mening niet.