Winterplein

Op instagram zagen we een tijd terug een oproep voor een blogtour, maar toen waren we aan de wandel en toen ik er 's avonds naar wilde kijken, bleek de blogtour al vol. Gelukkig deed Sandra korte tijd later een oproep voor wie haar boek wilde lezen, buiten de blogtour om. De korte inhoud sprak mij aan en aangezien ik nog niet bekend was met de schrijfstijl van Sandra Konst wilde ik deze graag lezen. Ik kan meteen zeggen... Ik ben enthousiast.

Lotta heeft een moeilijk jaar achter de rug en probeert haar leven weer op de rit te krijgen. Om weer wat regelmaat te krijgen gaat ze aan de slag in een attractiepark. Hier fotografeert ze op het Winterplein kinderen die met Ollie, de parkmascotte, op de foto willen. Ze krijgt langzaam meer contact met haar collega's en vooral haar buurman Tom, met zijn gelukskoekjes, zet haar aan het denken. Haar teamleider James laat haar hart sneller kloppen, maar hij heeft een ring om zijn vinger. Lotta krijgt dreigende sms'jes. Hebben deze te maken met haar verleden dat ze zo graag wil vergeten?

Het verhaal begint met een spannende proloog. Lotta zit met Tom in een achtbaan en er is een storing. Je voelt meteen de paniek van Lotta. Hierna gaan we zes weken terug in de tijd.

'Winterplein' is het vervolg op haar voorgaande boek 'Oktoberlaan' , maar ik kan zeggen dat je deze zeer zeker los kunt lezen. Dat heb ik namelijk ook gedaan en ik had niet het gevoel dat ik informatie miste. Als er gebeurtenissen uit het verleden ter sprake kwamen, kreeg ik als lezer voldoende informatie om de context goed te kunnen volgen.

Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende personages. Het zijn bijna allemaal werknemers van het Winterplein en je leert de personen goed kennen. Je leest over hun gedachten en gevoelens en dit zorgde er voor dat ik me goed in de personen kon inleven en het verhaal diepgang kreeg.

Vooral Tom vond ik een leuk personage. Zijn gelukskoekjes zorgen voor een extra dimensie in het verhaal en hierdoor merk je dat het verhaal een extra sparkle krijgt.

Wat ik echt goed vond is de groei die ieder personage doormaakt. Ze zijn allemaal op hun eigen manier bezig met het opnieuw leren kennen van zichzelf en hierdoor komen thema's aan bod waarin iedereen zich zal herkennen, zoals zelfvertrouwen, kritisch op zichzelf zijn, vriendschap en durven loslaten, zonder te vergeten.

Het verhaal eindigt met een epiloog, die een jaar later afspeelt. Hierdoor lees je waar alle personen terecht gekomen zijn en waarbij ook duidelijk wordt wie de mysterieuze dreigberichten naar Lotta stuurde en waarom. Het verhaal is een mooi afgerond geheel. Maar mocht Sandra besluiten een vervolg verhaal te schrijven, dan hoop ik dat ze Tom als hoofdpersonage uitkiest.

Dit was mijn eerste kennismaking met de schrijfstijl van Sandra, maar zeker niet het laatste.

Dit boek ontvingen wij van uitgeverij Ellessy. Dit beïnvloedt onze mening niet.