Vero las: Doug Gold - Het briefje door het hek

Het boek vertelt het gedeeltelijk waargebeurde verhaal van Josefine en Bruce. Hun schoonzoon heeft het verhaal geschreven, maar doordat zijn schoonouders niet veel over hun tijd in de oorlog vertelden heeft hij veel informatie uit brieven en artikelen moeten halen. Zijn schoonouders zijn ondertussen overleden dus zij konden helaas hun verhaal niet meer vertellen.

Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit Josefine en Bruce. In het begin wordt het verhaal van Josefine verteld en hoe ze bij het verzet terecht gekomen is. Als haar broer Polde gearresteerd wordt besluit ze de gevaarlijke stap te nemen om naar het dichtstbijzijnde concentratiekamp te gaan om te vragen of haar broer daar gevangen zit. Ze geeft een briefje door het hek aan Bruce. Echter daarna verliezen ze elkaar meteen weer uit het oog.

Bruce komt uit Nieuw Zeeland en je leest in eerste instantie het verhaal dat hij als soldaat naar Caïro gaat en daar een eenvoudig leventje heeft tot hij eindelijk uitgezonden wordt naar Griekenland. Vanaf dan lees je ook welke ontberingen Bruce heeft moeten doorstaan in de veldslagen en hoe hij uiteindelijk gearresteerd wordt en in het concentratiekamp terecht komt.

De contrasten zijn groot in het begin van het verhaal. Josefine en haar familie hebben te maken met honger door voedseltekort en de onrust onder de bevolking neemt toe richting de bezetting van de Duitsers. Terwijl Bruce in het begin van het verhaal nog in het welvarende en stabiele Nieuw Zeeland woont en daar als soldaat vol verwachtingen aan zijn reis begint.

Door enkele tegenslagen, komen Bruce en Josefine elkaar gelukkig weer tegen. Dit zou je bijna te mooi om waar te zijn kunnen noemen, echter komt dit wel heel echt over in het verhaal en heb ik niet het gevoel dat dit stuk verzonnen is. Doordat Bruce te werk gesteld wordt, komen ze weer in contact met elkaar en kan hun liefde, ondanks de oorlog opbloeien.

De moed en onmogelijke omstandigheden waar Josefine en Bruce mee te maken hebben, kunnen we ons tegenwoordig bijna niet meer voorstellen. Door dit soort verhalen worden we nog altijd aan deze tijd herinnerd. En hopelijk hoeven we dit nooit meer mee te maken.

En als je denkt dat Josefine en Bruce de ergste omstandigheden wel gehad hebben, begint voor hun wellicht de moeilijkste tijd. De bureaucratie gold in die tijd ook al, en hier hebben ze dus echt last van, net als ze denken dat de ellende voorbij is, en ze eindelijk voor hun geluk kunnen gaan.

Dit boek is een mooie ode aan de schoonouders van de auteur, maar geeft ook een inkijkje in de tweede wereldoorlog. Hoe er op onmogelijke plekken, tussen eigenlijke vijanden ook vriendschappen kunnen ontstaan, maar ook hoe krijgsgevangenen met wat geluk, toch nog wat vrijheid konden krijgen. Al was er wel altijd een sluimerende angst voor de vijand en dat bespeurde je ook tijdens het gehele verhaal.

Ondanks dat Gold veel informatie uit artikelen en brieven gehaald heeft, weet hij het gevoel heel goed over te brengen. Dit zorgt er voor dat ik dit boek in een ruk uitgelezen heb.

Deze recensie is eerder verschenen op Koukleum.nl.