Heftige details die in een fictie verhaal ongelofelijk zouden zijn

Deze recensie is eerder verschenen op Koukleum.nl.

Waargebeurde verhalen worden in huize Koukleum altijd graag gelezen. Dus toen wij de oproep zagen bij Hamley Books, waren wij snel overtuigd, dit boek wilden we lezen. Wat ik persoonlijk daarbij extra leuk vind, is dat Sandra J. Paul het boek vertaald heeft vanuit het Engels.

Het verhaal is opgedeeld in zeven delen, waarin weer verschillende hoofdstukken zitten. Daarnaast begint het boek met een voorwoord en proloog en sluit af met een epiloog en nawoord. In de proloog worden de drie zussen voorgesteld zoals ze nu zijn, volwassen. Ze zijn gelukkig en hebben een eigen leven opgebouwd. Maar ze worden regelmatig aan hun verschrikkelijke jeugd herinnerd.

In het begin leren we Shelly goed kennen, hoe zij opgegroeid is, en als kind al onhandelbaar is en alles doet om haar zin te krijgen. Normaal kun je vaak uit de jeugd halen dat er bepaalde dingen gebeurd zijn, waardoor te achterhalen is, waarom iemand zo volledig ontspoort. Dit vind ik bij Shelly niet echt duidelijk, maar toch is het fijn om de achtergrond te kennen van Shelly. We leren vooral ook de mensen om Shelly heen goed kennen en die spelen later in het verhaal nog een belangrijke rol.

Hierna worden we stap voor stap meegenomen in de terreur die Shelly haar gezin aandoet. Dit begint klein, maar wordt steeds heftiger. Als haar beste vriendin Kathy bij hun intrekt, lijkt in het begin alles koek en ei, maar Kathy krijgt steeds minder rechten en haar eigendommen worden steeds meer afgenomen. Ook wordt ze stelselmatig mishandeld door Shelly. Volgens Shelly was dit goed bedoeld en vooral in het belang van Kathy. Echter tijdens het lezen, vraag ik me regelmatig af, hoe het kan dat Kathy, en later ook andere personen, zover in de macht komen van Shelly dat ze ondanks al deze vernederingen en mishandelingen gewoon bij het gezin blijven en deze mishandelingen ondergaan en niet gewoon weglopen bij het gezin. De dochters Nikki, Sami en Tori zijn ondanks dat Kathy mishandelt wordt, blij hierom, want dit betekent dat zij in die tijd minder onder de aandacht van Shelly vallen en dus ook minder mishandelt worden. Dit heeft natuurlijk wel een psychologische invloed op de zussen, vooral ook omdat ze ook regelmatig gedwongen worden om aan de mishandeling mee te werken.

Dat de zussen als kind al sterk zijn, blijkt al snel uit het verhaal, echter dit wordt later nog veel duidelijker. Ondanks hun afgrijselijke jeugd, zijn ze gelukkig geworden al worden ze nog regelmatig getriggerd door bepaalde geuren of dingen, zoals bleekmiddelen, pijnstillers, tape of onkruidverdelger. Deze dingen hebben voor zo’n onuitwisbaar trauma gezorgd dat dit ook in hun volwassenen leven voor de nodige rillingen zorgt.

Doordat je weet dat het waargebeurd is, geloof je het, als het als thriller neergezet was, had ik dit verhaal als ongeloofwaardig betiteld. Hierdoor blijkt wederom dat de werkelijkheid soms heftiger is dan fictie. Mocht je van true crime houden dan kan ik ‘Onze moeder was een seriemoordenaar’ echt alleen maar aanraden om te lezen.