Een heerlijke serie

Deze recensie is eerder verschenen op Koukleum.nl.

‘Voor altijd’ is alweer het zesde deel in de ‘Een veilige haven’-serie, en ze zijn stuk voor stuk pareltjes om te lezen. Ik kijk iedere keer weer opnieuw uit naar het volgende deel. Ondertussen zijn er in het Engels reeds achttien delen verschenen van deze serie, dus voorlopig kunnen we nog even vooruit in deze serie.

In dit zesde deel starten we in Londen, waar Ruby in een appartementje woont en het erg moeilijk heeft, omdat haar man Ray haar kort houdt en haar regelmatig mishandelt. Ze is nog herstellende van haar laatste mishandeling, maar omdat haar man vindt, dat ze kan gaan werken in het café, zal ze hoe dan ook moeten gaan. Je merkt meteen dat Ruby het absoluut niet makkelijk heeft en veel te stellen heeft met haar echtgenoot.

Als je het boek opent valt meteen op dat er deze keer een stamboom voorin het boek zit. Dit is wel een leuk extraatje om even terug te kijken, wie wie nu alweer is in de familie van Peggy en Jim en hoe de verhoudingen zijn. Echter deze heb je niet nodig tijdens het lezen. Achter in het boek vind je ook nog een plattegrond van Cliffehaven. Door de beeldende schrijfstijl kon ik me Cliffehaven altijd al levendig voorstellen, maar door de plattegrond heb je een nog beter beeld van het kleine plaatsje en hoe alles strategisch ten opzichte van elkaar ligt. Ik vraag me dan alleen weer af, waarom wordt dit pas in het zesde deel toegevoegd wordt, want in de voorgaande delen heb ik dat nooit gezien.

Als ik in een boek van de ‘Een veilige haven’-serie ga lezen heb ik altijd een gevoel van thuiskomen op het moment dat we in Cliffehaven aankomen. Dit is ook nu weer het geval. En ondanks dat Ruby niet meteen in pension Beach View terecht komt, is Peggy wel meteen op de hoogte van dit meisje en merk je dat haar moederlijke gevoelens al snel om de hoek komen, ook al kan ze zelf op een bepaald moment niet zoals ze wilt.

De personages zijn ook deze keer weer bijzonder goed uitgewerkt, waardoor je een goed beeld van ze krijgt. De bekende personages leer je ieder deel weer wat beter kennen en de nieuwe personages sluit je ook meteen in je hart. Zo is Ruby zo uitgewerkt dat je haar twijfels, de pijn, het gebrek aan vertrouwen bijzonder goed kunt begrijpen en heel goed aanvoelt onder het lezen en je echt met deze jonge vrouw meeleeft. Tijdens het lezen hoop je gewoon dat het allemaal goed komt met haar.

Ook is er in dit deel een bijzondere rol weggelegd voor Doris, de zus van Peggy. De altijd norse en autoritaire vrouw, krijgt deze keer ook een kwetsbare rol en hierdoor leer je Doris van een andere kant kennen en begrijp ik ook beter waarom Peggy toch zoveel van Doris pikt. Dit past echt bij het verhaal en ik heb genoten van deze verhaallijn.

Het is bijzonder hoe Dean er iedere keer weer een bijzonder verhaal van weet te maken, ondanks dat bijna alles zich in dit kleine dorp afspeelt. De delen zijn op zich losstaand te lezen, maar ik denk dat op een bepaald moment er dan iets te veel losse personages aanwezig zijn, die je wel allemaal kent, als je alle delen uit de serie leest. En dit is absoluut geen straf, want ieder deel uit de serie is een genot om te lezen. Ik kijk in ieder geval weer uit naar een nieuw deel in deze serie. En deze staat gelukkig ook alweer aangekondigd. Een mooie toekomst, het zevende deel in de serie, kunnen we in november verwachten.