Zussen liefde en gedeelde smarten, maar niet geheel overtuigend

Alleen al omwille van de krachtige titel en mysterieuze maar machtig mooie cover wilde ik dit boek meteen lezen. Voor mij zijn cover en titel vaak bepalend in mijn boekkeuzes en hier moest ik absoluut niet lang twijfelen.

We volgen het wel en wee van 4 zussen gedurende een tijdspanne van 30 jaar. Wanneer de kordate Julia (een vrouw met een plan en duidelijk toekomstbeeld) in het huwelijksbootje stapt met de schuchtere, boomlange basketter William, lijkt alles rozengeur en maneschijn te zijn. Maar je weet nooit wat het leven voor in petto heeft, en al snel komen er barstjes in hun huwelijksgeluk. Je ziet als lezer waar hun tragedie begint: het onvermogen om trauma's uit het verleden een plaats te geven, maken dat geluk in het heden belemmerd wordt.

443 pagina's heeft Ann Napolitano veil om ons deel te maken van de verstrengelde levens van de 4 zussen, maar toch ben ik niet helemaal wild van deze roman. Er is vaak een soort gebetenheid in Amerikaanse romans die soms heel sterk kan zijn, maar die hier niet resoneerde. Bepaalde personages (de moeder, om er maar één te noemen) maken beslissingen die ik niet helemaal volg, en er waren enkele lange passages die te uitgesponnen waren, het mocht wat gebalder. Iets te zeemzoeterig ook soms.
Toch meen ik dat dit soort boeken een kans verdient, al was het maar om de imponerende cover en het verhaal van sterke vrouwen. In het verleden is al vaker gebleken dat deze verhalen het goed doen bij een breed lezerspubliek, en als een verhaal je inzicht kan verschaffen in zaken waar je zelf mee worstelt, dan kan ik dat alleen maar toejuichen.