De overkoepelende boodschap komt hard binnen…

Grote dank aan Uitgeverij Kokboekencentrum voor het recensie exemplaar!

Het verhaal
Frankrijk, 1992. Rechtenstudente Valérie Portheret kiest ervoor om voor haar scriptie onderzoek te doen naar de grote oorlogsmisdadiger Klaus Barbie. Tijdens het proces stuit ze echter op een mysterieuze lijst met meer dan honderd namen. Deze vondst houdt haar bezig en ze besluit met haar onderzoek een andere richting op te gaan. Ze probeert te ontdekken wat de namen te betekenen hebben. Al snel komt Valérie erachter dat het om namen van Joodse kinderen gaat die voor de veiligheid een nieuwe identiteit kregen en ondergebracht werden bij andere gezinnen. Langzaamaan wordt helder welke personen bij de namen horen en wat zij tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben moeten doorstaan…

Is het een aanrader?
‘De vergeten namen’ heeft een mooi vormgegeven cover. De afbeelding en titel zorgen voor een brok in je keel. Auteur Mario Escobar heeft een prettig leesbare en beschrijvende schrijfstijl. De verschillende verhaallijnen zijn ietwat chaotisch; in korte tijd worden veel personages geïntroduceerd waardoor het moeilijk is hen op de juiste plek te plaatsen, het geheel volgt elkaar niet helemaal logisch op en het onderzoek van Valérie Portheret komt maar minimaal aan bod. Desondanks komt de overkoepelende boodschap hard binnen, zeker als je je realiseert dat het boek op waarheid gebaseerd is. Het is verschrikkelijk wat men in die tijd heeft meegemaakt en moeten doorstaan. Alhoewel ik vóór het lezen van ‘De vergeten namen’ een andere verwachting had, is het een indrukwekkend historisch verhaal. Opdat wij nooit vergeten!

3,5 hartje!