Laag per laag kom je tot bij de kern van het verhaal.

De Nederlandse auteur Gert-Jan van den Bemd is een échte creatieve duizendpoot, buiten schrijver mag hij zich ook fotograaf, beeldend kunstenaar en wetenschapper noemen. Dat de schrijver van vele markten thuis is merk je onmiddellijk doorheen het plot waar hij zijn eigen kennis weet te verweven. De talenten waar de auteur een voorliefde voor heeft legt hij bij zijn hoofdpersonages Branco en Julia. Twee karakters die de lezers gaan meenemen in hun eigen bijzondere verhaal.

*Antiekhandelaar Branco is zoekend in het leven, als antiekhandelaar vind je hem op de Feria da Ladra. Hij struint rond op ‘die dievenmarkt’ in versleten kleren en probeert pareltjes op te vissen aan een klein prijsje. De 26-jarige Julia fungeert als naaktmodel voor een aantal cursisten. Terwijl ze model staat, droomt ze weg naar de schilderijen die ze zelf wil maken. Haar droom om bekend kunstenares te worden houdt de jonge Julia op been. Wanneer Julia en Branco oude foto’s van Yvette vinden, worden de foto's een verbintenis tussen hen en met het verleden. De foto’s worden een obsessie voor de oude Branco. Hij ziet ze als een inspiratiebron voor een mooie roman. Julia wil de foto’s gebruiken om eindelijk door te breken als kunstenares.

Het verhaal is in twee delen verdeeld, delen die elk op hun eigen manier lezen. Deze afwisseling is een boeiend gegeven in een origineel verhaal. In het eerste deel leer je de twee hoofdpersonages kennen, elk met een donkere schaduw over het leven. Een schaduw die symbool staat voor hun eigen druk om te creëren. De karakters zullen bij de lezer soms wrevel en dan weer sympathie opwekken. De auteur weet knap om te gaan met een enorme ontwikkeling van de personages.

In het tweede deel weten beide personages elkaar te vinden, afwisselend lees je door de ogen van Branco en Julia. Beide personages vullen het verhaal aan, door deze afwisseling kijk je telkens anders naar het geheel. De schrijfstijl van Gert-Jan leest aangenaam en hier en daar krijg je mooie citaten met symbolische taal. Alledaagse uitspraken die in twijfel worden getrokken, soms met een humoristische kwinkslag.

‘Als we iemand, een onbekende, een tweede keer ontmoeten, zijn we verbaasd. ‘Wat is de wereld toch klein.’ zeggen we dan tegen elkaar. Maar als dat zo is, als de wereld echt zo klein is, waarom komen we dan de meeste onbekenden maar één keer tegen.'

De structuur in deel twee is bijzonder, de lezer krijgt een glimp van het einde om dan terug te gaan in de tijd. Branco en Julia is een ui waar de lezer laag per laag afhaalt tot je bij de kern van het verhaal komt. Een kern waar iedere lezer waarschijnlijk anders naar kijkt. Een mooi staaltje schrijfwerk!