Schrijfstijl die je met bewondering leest!

In 2008 begon Shelley Read aan het schrijven van dit debuut, ze schreef vooral losse stukjes, deze stukjes vormden zich tot deze bijzondere roman ‘Ga als een rivier’. Een roman die zich afspeelt in dorpje Iola, nabij de Rocky Mountains, een plaats die een belangrijk rol heeft doorheen het verhaal. Tevens de bergstreek waar de auteur en familie al meer dan vier generaties woont. Ga als een rivier is in meer dan dertig landen verschenen en werd warm onthaalt bij de lezers.

*1948 Colorado: ‘Is dit de weg naar het pension?’ een vraag van een onbekende jongeman aan de zeventienjarige Victoria. Een vraag die het leven van de gehoorzame en iets wereldvreemde Victoria op zijn kop zet. Een vraag die een steen verlegt in haar levensrivier, een steen die een schaduw werpt over het hele dorp.

Vooraan de prachtige cover prijkt er een promoquote ‘Nog beter dan Daar waar de rivierkreeften zingen’, misschien is deze quote wel misleidend. Er is zeker geen vergelijking met dit boek, Ga als een rivier moet het niet hebben van grote verrassingen, maar wel van een pen die meesterlijk natuur en emoties kan verweven. Gevoelens en beschrijvingen wisselen elkaar af en verweven zich tot een ode aan de natuur en een coming of age-verhaal.

‘Kalme sneeuwvlokken daalden als gezeefde bloem op de boerderij neer. Ze legden de hele schepping het zwijgen op en spoorden aan tot rust.’

Met metaforen en vergelijkingen weet de auteur thema’s zoals rouw, schuld en hoop neer te zetten. Als lezer wil je deze citaten lezen en herlezen, je bekijkt de woorden en ontdekt telkens een weerspiegeling van dit kleine toch grote verhaal.
Dialogen blijven wat op de achtergrond en je zit als het ware in het hoofd van Victoria, het hoofdpersonage die een enorme ontwikkeling doormaakt zoals de grillige seizoenen die over de Rocky Mountains heersen. Een verhaal, schrijfstijl, levens stellingen die je met bewondering leest! Tijdens het lezen besef je ook het mooie werk van de vertaalster Mieke Trouw-Luyckx, ze weet de juiste woorden te plaatsen waardoor het haast als poëzie leest. Hoedje af!