Lezersrecensie
35 jaar lief en leed bekeken door een poëtische pen!
Herbjorg Wassmo is een gevestigde waarde binnen de Noorse schrijfwereld en buitenland. In 2001 kwam het vertaalde werk De zevende ontmoeting uit, het verhaal ging over de artistieke Rut en rijkeluiszoon Gorm Grande. 23 jaar later is er het vervolg Mijn iemand (originele titel Mitt menneske, Mijn mens). In mijn iemand vertelt Herbjorg Wassmo het vervolg over de liefde tussen twee artistieke zielen.
*Rut en Gorm vinden elkaar na jaren terug. Waar Ruth haar levensweg heeft gevonden als kunstenares, staat Gorm op een belangrijk levenspunt. Zijn hele leven droomt hij van een ander leven, uit de greep van zijn familie erfenis. Gorm zoekt naar een leven met een grotere betekenis. Hun liefde wordt overheerst door hun drang om schoonheid te creëren.
Het liefdesverhaal beslaat een tijdsspanne van 35 jaar en strekt zich uit over 506 bladzijden. Het boek volgt het lief en leed van twee echte mensen met een rugzak, het leven. Opvallend is hier de vrouwelijke pen, thema's zoals menopauze, zelfbeeld en twijfel worden sterk belicht. Tijdens het lezen ging mijn bewondering ook uit naar de vertaler Paula Stevens. Het verhaal is een poëtische roman, vol met prachtige bewoordingen. De auteur weet met twee woorden een nieuw superlatief te formuleren en brengt een woord zoals ‘pijn’ naar een andere dimensie door haar dichterlijke vrijheid.
‘een snijdende, titaanwitte pijn.’
Je leest zinnen die je als lezer vasthoudt en bekijkt langs verschillende kanten. Je herleest en wordt actief betrokken bij het verhaal.
‘Hun geleefde en ongeleefde levens werden tot één vermalen en naar beide kanten verstrooid. Blz. 443.
Bij de start van verschillende hoofdstukken deelt de schrijfster levenswijsheden mee, wat het fictieve verhaal zeer waarheidsgetrouw maakt. Het geeft een soort herkenbaarheid des levens. Speelt de 83 jaar levenservaring van de schrijfster zich af door het verhaal heen? De lezer die eerder van een brede verhaallijn houdt, zal met 'Mijn iemand' teleurgesteld raken. Wie echter van échte karakters houdt, zit hier zeker op zijn plaats. Karakters waar je tijdens het lezen soms teleurgesteld in bent, maar net als in het echte leven is vergevingsgezindheid op zijn plek.
*Rut en Gorm vinden elkaar na jaren terug. Waar Ruth haar levensweg heeft gevonden als kunstenares, staat Gorm op een belangrijk levenspunt. Zijn hele leven droomt hij van een ander leven, uit de greep van zijn familie erfenis. Gorm zoekt naar een leven met een grotere betekenis. Hun liefde wordt overheerst door hun drang om schoonheid te creëren.
Het liefdesverhaal beslaat een tijdsspanne van 35 jaar en strekt zich uit over 506 bladzijden. Het boek volgt het lief en leed van twee echte mensen met een rugzak, het leven. Opvallend is hier de vrouwelijke pen, thema's zoals menopauze, zelfbeeld en twijfel worden sterk belicht. Tijdens het lezen ging mijn bewondering ook uit naar de vertaler Paula Stevens. Het verhaal is een poëtische roman, vol met prachtige bewoordingen. De auteur weet met twee woorden een nieuw superlatief te formuleren en brengt een woord zoals ‘pijn’ naar een andere dimensie door haar dichterlijke vrijheid.
‘een snijdende, titaanwitte pijn.’
Je leest zinnen die je als lezer vasthoudt en bekijkt langs verschillende kanten. Je herleest en wordt actief betrokken bij het verhaal.
‘Hun geleefde en ongeleefde levens werden tot één vermalen en naar beide kanten verstrooid. Blz. 443.
Bij de start van verschillende hoofdstukken deelt de schrijfster levenswijsheden mee, wat het fictieve verhaal zeer waarheidsgetrouw maakt. Het geeft een soort herkenbaarheid des levens. Speelt de 83 jaar levenservaring van de schrijfster zich af door het verhaal heen? De lezer die eerder van een brede verhaallijn houdt, zal met 'Mijn iemand' teleurgesteld raken. Wie echter van échte karakters houdt, zit hier zeker op zijn plaats. Karakters waar je tijdens het lezen soms teleurgesteld in bent, maar net als in het echte leven is vergevingsgezindheid op zijn plek.
1
Reageer op deze recensie