Lezersrecensie
Een verhaal dat gelezen moet worden!
De Syrisch-Canadese auteur en farmaciestudent Zoulfa Katouh wilde met haar debuut Zolang de citroenbomen bloeien de lezer een beeld geven van het onbekende Syrië. Ze merkte dat ze vaak vragen kreeg over de situatie in Syrië en realiseerde zich dat Europeanen meestal alleen wisten dat vluchtelingen naar hun land kwamen. Met haar debuut wilde ze een duidelijke boodschap overbrengen: niemand wil vluchteling zijn. Zonder twijfel is de auteur geslaagd in haar opzet!
* Salama leefde gelukkig met haar ouders, haar broer en haar schoonzus. Ze studeerde farmacie en de toekomst lachte haar toe, tot de revolutie in Syrië uitbrak. Salama verloor haar familie en werd gedwongen om snel volwassen te worden. Als vrijwilliger werkt ze in het ziekenhuis van Homs, waar de gewonden onafgebroken binnenstromen. Haar verlangen om te vluchten botst voortdurend met haar PTSS, die in haar verbeelding de gedaante aanneemt van Khawf. Hij confronteert haar met de verschrikkingen die haar te wachten staan als ze in Homs blijft. Dan ontmoet ze de moedige Kenan, die kleur brengt in haar grauwe en zware leven. Kenan wil in het verwoeste Homs blijven, maar Salama voelt zich steeds sterker gedreven om te vluchten.
Zolang de citroenbomen bloeien is geen luchtige young adult, maar wel een verhaal dat gelezen moet worden. Met een eenvoudige maar sterke pen weet de auteur de situatie in Syrië tastbaar te maken, verweven met een ontroerend liefdesverhaal. Het is een liefde die trouw blijft aan Salama’s geloof, wat het geheel extra geloofwaardig en dicht bij de realiteit maakt. De liefdesemoties vormen een lichtpunt in de stukgeslagen hoop die door het boek heen sijpelt. Waar Kenan kleur brengt in het verhaal, brengt Salama haar verhalen, momenten die je als lezer ademruimte geven in een verder aangrijpend plot. Een plot waar we niet van mogen wegkijken. Met dit indrukwekkende debuut schetst Zoulfa Katouh een indringend beeld van de vluchtelingenproblematiek en de twijfels en onzekerheden die een vluchteling meedraagt.
* Salama leefde gelukkig met haar ouders, haar broer en haar schoonzus. Ze studeerde farmacie en de toekomst lachte haar toe, tot de revolutie in Syrië uitbrak. Salama verloor haar familie en werd gedwongen om snel volwassen te worden. Als vrijwilliger werkt ze in het ziekenhuis van Homs, waar de gewonden onafgebroken binnenstromen. Haar verlangen om te vluchten botst voortdurend met haar PTSS, die in haar verbeelding de gedaante aanneemt van Khawf. Hij confronteert haar met de verschrikkingen die haar te wachten staan als ze in Homs blijft. Dan ontmoet ze de moedige Kenan, die kleur brengt in haar grauwe en zware leven. Kenan wil in het verwoeste Homs blijven, maar Salama voelt zich steeds sterker gedreven om te vluchten.
Zolang de citroenbomen bloeien is geen luchtige young adult, maar wel een verhaal dat gelezen moet worden. Met een eenvoudige maar sterke pen weet de auteur de situatie in Syrië tastbaar te maken, verweven met een ontroerend liefdesverhaal. Het is een liefde die trouw blijft aan Salama’s geloof, wat het geheel extra geloofwaardig en dicht bij de realiteit maakt. De liefdesemoties vormen een lichtpunt in de stukgeslagen hoop die door het boek heen sijpelt. Waar Kenan kleur brengt in het verhaal, brengt Salama haar verhalen, momenten die je als lezer ademruimte geven in een verder aangrijpend plot. Een plot waar we niet van mogen wegkijken. Met dit indrukwekkende debuut schetst Zoulfa Katouh een indringend beeld van de vluchtelingenproblematiek en de twijfels en onzekerheden die een vluchteling meedraagt.
1
Reageer op deze recensie
