Soms zijn we gewoon stil...

Mariek de Maré debuteerde laat met haar roman Bult, maar wist al snel met haar stempel te drukken. Met Ik ga naar de schapen won de schrijfster twee prijzen, de F. Bordewijk-prijs en de Confituur-boekenprijs. Haar creativiteit kent geen grenzen: ze is zowel theatermaker als performer, en geeft les in schrijven, creëert podcasts en maakt audioverhalen. Haar 'maak' talent merk je zeker op in haar verhalen, Ik ga naar de schapen is uniek en origineel in zijn eigen soort!

*5 mensen, een dorp, een verbintenis en schapen: Simone en Andrej wonen aan de rand van het dorp. Soms mijmeren ze. Soms kijken ze naar hun grazende schapen. Soms zijn ze gewoon stil. Soms proberen ze een ingewikkelde raadsels op te lossen met hun buurman Rocco. Hij is een meesterverteller en hun beste vriend. Elke dinsdag gaat Simone op bezoek bij haar demente stille moeder. Hun dochter Tove is beeldhouwster, die beelden maakt en beschadigt. Uit liefde voor haar ouders wil ze een beeld van haar ouders scheppen. Soms….gaan 5 mensen naar de schapen.

Marieke De Maré neemt de rol aan van leesdirigent en bepaalt het ritme doorheen het verhaal. Ze leidt en slaat de maat door de witruimte, maar ook door herkenning. Met eenvoudige bewoording leest de lezer over menselijke levensproblemen en verschillende thema’s. De eenvoudige woorden - soms twee - vormen poëtische citaten. Stilstaan en genieten. De emoties krijg je in handen en de adem geeft je dan weer rust als toeschouwer. Geen ingewikkelde personages, maar échte mensen. Met elke zin voel je je dichter bij de karakters, alsof je tegen hen aanleunt. Een boek dat je kan herlezen en herbeleven op een andere manier. Ik ga naar de schapen bewijst dat je met een beperkt aantal woorden een groots verhaal kan neerzetten. Het boek komt zeker op mijn favoriete lijstje van 2025!