Lezersrecensie
You liked it or you hated it!
Het boek Normale mensen zag ik veel voorbij komen, een normaal verhaal van twee normale mensen niets is minder waar. Toch een verhaal met verschillende thema’s die je als lezer voorbij ziet komen, een psychologisch relaas over wat twee mensen voor elkaar kunnen betekenen.
Sally Rooney (1991) is een Ierse schrijfster, in 2017 verscheen haar debuut gesprekken met vrienden, haar tweede roman normale mensen verscheen een jaar later. Ze voltooide haar eerste roman terwijl ze aan het studeren was voor haar master Amerikaanse literatuur. Haar roman normale mensen stond in 2018 op de longlist voor de Man Booker Prize.
• De slimme Marianne woont in het grote witte huis met de oprijlaan, op school heeft ze geen vrienden en zit in haar eentje tijdens de lunchpauze te lezen. Connell is populair, slim, knap en iedereen vindt hem aardig wanneer Connell zijn moeder het huis van Marianne schoonmaakt, ontstaat er een band tussen Marianne en Connell. Een band die geheim moet blijven voor de buitenwereld. Een band die een verschuiving bij hen beiden teweeg brengt in hun verdere leven.
Wat me vooral opvalt is dat de auteur (29 jaar) op haar jonge leeftijd een goed beeld heeft over de psychologie van de mens. Want daar gaat dit verhaal over, twee mensen met een verschillende achtergrond, verschillende psychologische problematiek die een invloed hebben op elkaar. Geen groot verhaal met toeters en bellen maar een klein broos verhaal. De dialogen tussen de twee hoofdpersonages kwamen bij mij echt binnen, de aantrekking maar ook het loslaten lieten me niet koud. Aanhalingstekens liet de auteur weg, in het begin was ik als lezer ook mijn weg kwijt, maar eens in het verhaal vergeet je deze tekens en leest het verhaal als een soort vertelling. Verleden en heden worden door elkaar gemixt zonder dat het onduidelijk is, je krijgt telkens een beter beeld van Marianne en Connell. In dit verhaal valt als lezer veel te ontdekken en dit boek kan je zeker herlezen. Toch denk ik dat het een boek is met een duidelijke stempel ‘you liked it or you hated it’, literatuur ten top!
Sally Rooney (1991) is een Ierse schrijfster, in 2017 verscheen haar debuut gesprekken met vrienden, haar tweede roman normale mensen verscheen een jaar later. Ze voltooide haar eerste roman terwijl ze aan het studeren was voor haar master Amerikaanse literatuur. Haar roman normale mensen stond in 2018 op de longlist voor de Man Booker Prize.
• De slimme Marianne woont in het grote witte huis met de oprijlaan, op school heeft ze geen vrienden en zit in haar eentje tijdens de lunchpauze te lezen. Connell is populair, slim, knap en iedereen vindt hem aardig wanneer Connell zijn moeder het huis van Marianne schoonmaakt, ontstaat er een band tussen Marianne en Connell. Een band die geheim moet blijven voor de buitenwereld. Een band die een verschuiving bij hen beiden teweeg brengt in hun verdere leven.
Wat me vooral opvalt is dat de auteur (29 jaar) op haar jonge leeftijd een goed beeld heeft over de psychologie van de mens. Want daar gaat dit verhaal over, twee mensen met een verschillende achtergrond, verschillende psychologische problematiek die een invloed hebben op elkaar. Geen groot verhaal met toeters en bellen maar een klein broos verhaal. De dialogen tussen de twee hoofdpersonages kwamen bij mij echt binnen, de aantrekking maar ook het loslaten lieten me niet koud. Aanhalingstekens liet de auteur weg, in het begin was ik als lezer ook mijn weg kwijt, maar eens in het verhaal vergeet je deze tekens en leest het verhaal als een soort vertelling. Verleden en heden worden door elkaar gemixt zonder dat het onduidelijk is, je krijgt telkens een beter beeld van Marianne en Connell. In dit verhaal valt als lezer veel te ontdekken en dit boek kan je zeker herlezen. Toch denk ik dat het een boek is met een duidelijke stempel ‘you liked it or you hated it’, literatuur ten top!
1
Reageer op deze recensie