Unieke schrijfwijze!

Sarah Crossan is een Ierse auteur en won de Carnegie Medal en de YA Book Prize 2016 voor haar boek “een” en kwam vele malen op de shortlist voor verschillende prijzen. Crossan houdt zich trouw aan haar poëtische schrijfwijze van haar vorige boeken, ook ‘toffee’ is op deze bijzondere manier geschreven.

*Alison loopt weg van haar gewelddadige vader, met haar rugzak stapt ze op de bus, gekwetst en verloren. Ze kan nergens terecht, als ze denkt dat ze een leeg pand heeft gevonden, blijkt hier de demente Marla te wonen. Marla ziet in Alison Toffee haar jeugdvriendin, Alison wil ook wel Toffee zijn. Tussen deze twee gekwetste zielen ontstaat er een mooie vriendschap.

“Ze denkt dat ik Toffee ben, dus verbeter ik haar niet meer. Bovendien zou ik dat wel willen zijn, zoet en taai, een meisje met een naam waar mensen op kunnen kauwen. Een meisje waar ze hun tanden op breken.”

Wat een verhaal, Crossans schrijfwijze is het bewijs dat je niet veel woorden nodig hebt om een gevoel tot bij de lezer te brengen. Achter kleine handelingen, vogels, kastanjes legt de auteur vele emoties van de personages neer en dat is zeer uniek aan dit verhaal en al haar vorige boeken. Ze heeft een unieke schrijfwijze enkel daarom moet je haar boeken lezen. Dialogen wisselen zich af met kort zinnen, dialogen die je enkel herkent doordat ze schuin gedrukt zijn, in het begin moet je wel even je aandacht erbij houden, eens je gewoon bent aan de afwisseling van gedachten en dialogen is dit verhaal eentje dat je bij de keel grijpt. Verleden sijpelt doorheen het boek en elke keer krijg je een beter beeld van de thuissituatie van Alison en Alissons overlevingsdrang. Crossan brengt telkens met korte poëtische verhalen maatschappelijke problemen bij de lezer! Uniek in haar soort!