Als de wereld je ontglipt!

Clairy Polak (1956) Nederlandse journalist en radio-en televisie presentatrice, tien jaar geleden werd bij haar echtgenoot de diagnose alzheimer vastgesteld, deze ervaringen heeft ze gebruikt in haar debuutroman, gebaseerd op haar eigen leven en de alzheimer waar haar man Nico aan overleed.

*Judith en Leo hebben een intense liefde voor elkaar, 30 jaar zijn ze gelukkig samen en leven zij aan zij. Totdat bij Leo alzheimer wordt gediagnosticeerd, als een orkaan waait de ziekte door hun relatie. Waar Judith probeert te aanvaarden en te begrijpen en te zien, duwt Leo de ziekte van hem weg en ziet het als iets dat wel goed komt. Naarmate de dagen tikken ziet Judith Leo verder en verder afdrijven. Herinneringen probeert Leo vast te houden door ze neer te schrijven al drijft hij verder weg en probeert Judith de zorg te geven waar ze kan al blijkt het zwemmen tegen de stroom in.

Wat zal dit boek herkenbaar zijn voor mensen die met alzheimer te maken hebben, de auteur vertelt op een verslaggevende manier het verhaal van Judith en Leo. En die verslaggevende manier maakt dat het verhaal op sommige momenten op een afstand komt te staan van de lezer. Bepaalde delen van het verhaal grepen me enorm aan, waar er dan weer delen waren die me niet raakte of misschien overbodig waren. Toch lopen er heel wat thema’s als een draad doorheen het zware verhaal van deze twee personages, schuld, kinderwens, armoede en een wereld die je ontglipt in een mand vol herinneringen. De korte verhalen die het personage Leo neerschreef vond ik zeker een meerwaarde om een beter beeld van deze man te krijgen. Het personage Judith brengt de auteur op een unieke manier bij de lezer, eerlijk zonder haar gevoelens te verbloemen. Een verhaal dat niet bij elke lezer zal aanslagen.