Muren slopen

Na de voorstelling ‘liefhebben’ toerde Laura van Dolron rond met de voorstelling ‘wij’. Met ‘wij’ scherpt ze haar kritische pen. In een boekje van 114 bladzijden onderzoekt de schrijfster, theatermaakster op een filosofische wijze een mooi portret van wie ‘wij’ zijn. Mooi en kritisch lopen hand in hand in dit kleinood. Een kleinood dat laat stilstaan over ‘wij’ in deze wereld, ‘wij’ als individu of zijn het ‘zij’ met hun kant-en-klare antwoorden.

De eerste woorden van de gedachtegang van de schrijfster zetten onmiddellijk de toon.

Ik ga proberen te zeggen wie wij zijn. En dan bedoel ik niet wij, ik, de schrijver & jij, de lezer. Maar het grote wij, dat reikt tot ver voorbij de muren van het huis, de trein, of het vliegtuig waarin je dit boek leest.

En deze muren weet de schrijfster omver te duwen. Muren hoog rond ‘wij’, muren van angst en onwetendheid. Steen voor steen bouwt de auteur haar filosofische kijk op in ‘Wij’. Een kijk op immigratie, stellingen en het politieke landschap, nee-stemmers en jaknikkers. En haar eigen krachtige pleidooi om een millimeter te groeien. Maar ook woorden uit dankbaarheid om wij te zijn. Een boek dat laat denken soms kwetsbaar dan weer met een glimlach.