Lezersrecensie
Een dodelijk gif
"Een dodelijk gif" is een historische thriller van de pseudoniem Ambrose Parry (de Schotse auteurs Christopher Brookmyre en Marisa Haetzman).
Het origineel van het boek heette: "The Way of All Flesh". Een gezegde in het Engels vanuit de bijbel dat je het er niet levend vanaf brengt en de letterlijke betekenis "doodgaan" heeft. Het wakkerde bij mij in vooronderzoek naar het boek nieuwsgierigheid aan, omdat onderdelen in het fictieve verhaal non-fictie zijn.
De auteurs hebben het boek terug gebracht naar het jaar 1840. Het verhaal bevat originele personages en waargebeurde medische experimenten die gedetailleerd en soms luguber omschreven zijn.
Het verhaal is zo gedetailleerd geschreven dat het lijkt alsof je in een tijdmachine stapt en je samen met de personages wandelt door de Schotse straten en steegjes van The Old Town en The New Town van Edinburgh.
De hoofdpersonage Will Raven is in de leer bij verloskundige professor Simpson. Voordat -en tijdens- hij bij professor Simpson in de leer is, overlijden prostituees aan een vermoedelijk onnatuurlijke dood. De hang naar waarheid en rechtvaardigheid drijft Will tot het uitzoeken van de doodsoorzaken.
Samen met Sarah Fisher, het intellectuele dienstmeisje van de professor, gaat hij op onderzoek uit. Door deze zoektocht leert hij de mensen in zijn omgeving ook beter kennen. Hij komt tot de ontdekking dat iedereen een motief of alibi kan hebben.
Het jaar 1840 stond inherent bekend om de medische experimenten en medische ontdekkingen. Nieuwe inzichten in anesthesiemiddelen Ether en Chloroform verschenen en diverse chirurgische technieken en behandelingen volgden elkaar op.
Citaat: "Ongetwijfeld mocht de patiënt van geluk spreken dat zo'n eminent chirurg zijn leven ging redden, maar een zo gedetailleerde beschrijving van alles wat op het punt stond te gebeuren, binnen zijn gehoorbereik, was een vorm van marteling."
Tijdens het lezen bezorgde dat vaak een vieze smaak in de mond. De details van diverse medische verrichtingen -zoals een craniotomie en handamputatie- worden zo beeldend, gedetailleerd en pakkend omschreven dat het ronduit ranzig alswel een knap staaltje schrijverstechniek mag heten.
De veelheid aan personages maken het soms lastig om te schakelen en je hoofd erbij te houden. Soms worden er in korte tijd zoveel personages geïntroduceerd dat je even moet nadenken wie welk perspectief binnen het verhaal innam. Later in het verhaal beklijften de personages beter in mijn hoofd.
Het boek "Een dodelijk gif" was een elixer van een vleugje lugubere medische experimenten en een scheutje historie dat verworden is tot een historische mystery thriller.
Het origineel van het boek heette: "The Way of All Flesh". Een gezegde in het Engels vanuit de bijbel dat je het er niet levend vanaf brengt en de letterlijke betekenis "doodgaan" heeft. Het wakkerde bij mij in vooronderzoek naar het boek nieuwsgierigheid aan, omdat onderdelen in het fictieve verhaal non-fictie zijn.
De auteurs hebben het boek terug gebracht naar het jaar 1840. Het verhaal bevat originele personages en waargebeurde medische experimenten die gedetailleerd en soms luguber omschreven zijn.
Het verhaal is zo gedetailleerd geschreven dat het lijkt alsof je in een tijdmachine stapt en je samen met de personages wandelt door de Schotse straten en steegjes van The Old Town en The New Town van Edinburgh.
De hoofdpersonage Will Raven is in de leer bij verloskundige professor Simpson. Voordat -en tijdens- hij bij professor Simpson in de leer is, overlijden prostituees aan een vermoedelijk onnatuurlijke dood. De hang naar waarheid en rechtvaardigheid drijft Will tot het uitzoeken van de doodsoorzaken.
Samen met Sarah Fisher, het intellectuele dienstmeisje van de professor, gaat hij op onderzoek uit. Door deze zoektocht leert hij de mensen in zijn omgeving ook beter kennen. Hij komt tot de ontdekking dat iedereen een motief of alibi kan hebben.
Het jaar 1840 stond inherent bekend om de medische experimenten en medische ontdekkingen. Nieuwe inzichten in anesthesiemiddelen Ether en Chloroform verschenen en diverse chirurgische technieken en behandelingen volgden elkaar op.
Citaat: "Ongetwijfeld mocht de patiënt van geluk spreken dat zo'n eminent chirurg zijn leven ging redden, maar een zo gedetailleerde beschrijving van alles wat op het punt stond te gebeuren, binnen zijn gehoorbereik, was een vorm van marteling."
Tijdens het lezen bezorgde dat vaak een vieze smaak in de mond. De details van diverse medische verrichtingen -zoals een craniotomie en handamputatie- worden zo beeldend, gedetailleerd en pakkend omschreven dat het ronduit ranzig alswel een knap staaltje schrijverstechniek mag heten.
De veelheid aan personages maken het soms lastig om te schakelen en je hoofd erbij te houden. Soms worden er in korte tijd zoveel personages geïntroduceerd dat je even moet nadenken wie welk perspectief binnen het verhaal innam. Later in het verhaal beklijften de personages beter in mijn hoofd.
Het boek "Een dodelijk gif" was een elixer van een vleugje lugubere medische experimenten en een scheutje historie dat verworden is tot een historische mystery thriller.
1
Reageer op deze recensie
