Lezersrecensie
Mama wil weg
"Mama wil weg" is de zoektocht naar het persoonlijke levensverhaal van Rieneke -de moeder van auteur en journaliste Mirjam van Biemen- wanneer ze in een psychiatrische inrichting een einde aan haar leven maakt.
De herinneringen en levensverhaal van haar moeder, lijken in één klap weggevaagd te worden in vergetelheid wanneer niemand meer over haar spreekt.
Mirjam wil haar moeder -ondanks de dood- weer springlevend maken, omdat ze voelt dat er méér speelt dan het taboe van zelfmoord dat op haar moeders schouders rust. Wanneer zij een koffer vindt met daarin dagboekfragmenten werpt het een ander licht op haar moeders leven en de mensen om haar heen. Mirjam gaat op onderzoek uit naar wie ze was, nu ze zelf moeder geworden is.
Quote: "Is hij eenzaam of ben ik dat???..."
Het levensverhaal van Rieneke is heftig, rauw en confronterend. Het gaat over overleven, liefhebben en gemis als zelfliefde al gestorven is.
De man van Rieneke (vader van Mirjam) Wybo legt de lat hoog. Hij is zeer prestatiegericht in de muziekwereld, kwetsbaar en het financieel onderhouden van een gezin drukt hem zwaar. Om zijn hoofd boven het maaiveld uit te steken binnen de muziekwereld, verliest hij zichzelf in de drank. Rieneke verliest haar dromen, verlangens en eigenwaarde. Ze schiet in haar zorg- en overlevingsrol. Wat haar systemisch gezien niet onbekend is. Daar komt Mirjam later ook achter.
Quote: "Wijn, wijn en nog eens wijn. Het bocht dat niet heelt, maar steelt, vriend alcohol genaamd, een schijnvriend dus, die aanvankelijk best wel leuk, aardig en begrijpelijk is, maar stap voor stap bijdraagt tot onnodige agressie, het geweld stimuleert, lichaam en geest platlegt en daardoor een hechte relatie verstoort."
Het boek van Mirjam van Biemen is een ode aan haar moeder wier familiekarma zal herstellen. Het is een eervol document geworden vol ontrafelde familiegeheim dat de naam van Rieneke voor altijd en eeuwig zal zuiveren van de smet die ze decennialang met zich meegedragen heeft. En het geeft Mirjam richting en bewustwording in degene die zij geworden is.
Ikzelf vind het een troostrijk naslagwerk dat je als lezer zelf te denken zet over het nest waaruit je zelf voortgekomen bent. Het levensverhaal werpt een licht over familiesystemen, rolpatronen en onderdrukking. Het onbewust doorgeven van patronen en trauma's. Hoe deze diepgeworteld en verankerd kan raken in onszelf. Het geeft inzicht hoe we dicht bij onszelf kunnen blijven wanneer we mild en eerlijk naar de generaties vóór ons durven te kijken. Het boek heeft veel losgemaakt in mij.
De herinneringen en levensverhaal van haar moeder, lijken in één klap weggevaagd te worden in vergetelheid wanneer niemand meer over haar spreekt.
Mirjam wil haar moeder -ondanks de dood- weer springlevend maken, omdat ze voelt dat er méér speelt dan het taboe van zelfmoord dat op haar moeders schouders rust. Wanneer zij een koffer vindt met daarin dagboekfragmenten werpt het een ander licht op haar moeders leven en de mensen om haar heen. Mirjam gaat op onderzoek uit naar wie ze was, nu ze zelf moeder geworden is.
Quote: "Is hij eenzaam of ben ik dat???..."
Het levensverhaal van Rieneke is heftig, rauw en confronterend. Het gaat over overleven, liefhebben en gemis als zelfliefde al gestorven is.
De man van Rieneke (vader van Mirjam) Wybo legt de lat hoog. Hij is zeer prestatiegericht in de muziekwereld, kwetsbaar en het financieel onderhouden van een gezin drukt hem zwaar. Om zijn hoofd boven het maaiveld uit te steken binnen de muziekwereld, verliest hij zichzelf in de drank. Rieneke verliest haar dromen, verlangens en eigenwaarde. Ze schiet in haar zorg- en overlevingsrol. Wat haar systemisch gezien niet onbekend is. Daar komt Mirjam later ook achter.
Quote: "Wijn, wijn en nog eens wijn. Het bocht dat niet heelt, maar steelt, vriend alcohol genaamd, een schijnvriend dus, die aanvankelijk best wel leuk, aardig en begrijpelijk is, maar stap voor stap bijdraagt tot onnodige agressie, het geweld stimuleert, lichaam en geest platlegt en daardoor een hechte relatie verstoort."
Het boek van Mirjam van Biemen is een ode aan haar moeder wier familiekarma zal herstellen. Het is een eervol document geworden vol ontrafelde familiegeheim dat de naam van Rieneke voor altijd en eeuwig zal zuiveren van de smet die ze decennialang met zich meegedragen heeft. En het geeft Mirjam richting en bewustwording in degene die zij geworden is.
Ikzelf vind het een troostrijk naslagwerk dat je als lezer zelf te denken zet over het nest waaruit je zelf voortgekomen bent. Het levensverhaal werpt een licht over familiesystemen, rolpatronen en onderdrukking. Het onbewust doorgeven van patronen en trauma's. Hoe deze diepgeworteld en verankerd kan raken in onszelf. Het geeft inzicht hoe we dicht bij onszelf kunnen blijven wanneer we mild en eerlijk naar de generaties vóór ons durven te kijken. Het boek heeft veel losgemaakt in mij.
2
Reageer op deze recensie
