Gevangen wind: deze teletijdmachine brengt je 100 jaar terug in de tijd...

Ik twijfelde eventjes... Een historische roman over vissers en kaasventers. Op het eerste zicht ben ik lauw enthousiast. Toch bekoort het boek me meer dan ik had verwacht. Een teletijdmachine!

Auteur
Janine van der Hulst-Veerman kende ik niet! Haar debuut - Lieve Hart! - en het vervolgverhaal 'Gevangen wind' zitten samen in dit boek. Ik kan me inbeelden dat Janine heel wat uurtjes is zoet geweest met haar onderzoek naar de tijd van toen. Naar het leven in het begin van de 20ste eeuw, naar het wel en wee van de vissers én de kaasventers. Knap!

Cover
Toegegeven...ik ben geen fan van de buitenkant! Die doet nogal mistroostig, donker en treurig aan. Misschien wel kenmerkend voor die tijd, waarin het leven grijs kleurde.

Plot
Lieve Hart!
We volgen hoofdpersonage Marrie, de oudste dochter van 7 kinderen (niet ongewoon toe). Haar vader - visser in Huizen - overlijdt tijdens zijn gevaarlijk werk. Het gezin leeft dan in armoe. Gelukkig kan Marrie handig overweg met naald en draad en draagt zo een steentje bij. Na een tijd werpt Marrie steelse blikken naar de vissersknecht Lammert. Ze worden verliefd en ze raakt zwanger. Helaas keert Lammert even later niet terug van de woelige zee. Door de roddels in het dorp raakt Marrie in het isolement. Na haar bevalling erkennen haar 'schoonouders' haar zoontje. Oef! Maar heeft Lammert de storm overleefd of niet?

Gevangen Wind
In dit deel trekt Marrie met haar man en twee kinderen naar een boerderij in Friesland. Daar leert ze kaas maken en haar echtgenoot reist rond in Duitsland en Limburg als kaasventer. Als haar dochtertje doodgeboren wordt, valt Marrie in een diepe depressie. Het gezin trekt terug naar Huizen, waar ze dicht bij haar familie kan wonen en haar naaiwerk kan opnemen. Daar komt haar dochtertje ter wereld. Toch slaat het noodlot weer toe...

Conclusie
Vooral de traagheid van het verhaal heeft mij bekoord. Onze hectische wereld vergeet je meteen door de korte zinnen, die je in een lijzige omgeving brengen. De personages leven in een erg kleine wereld. De roddels van het dorp zijn onze 'sociale media' - alleen veel langzamer én met veel meer impact.

Het boek geeft me inzicht in de weinige impulsen, die de jeugd had en de voordelen hiervan. Meer genieten van kleine dingen. Wat me opviel is ook de onwetendheid. Net voor de bevalling van haar zoontje Aart krijgt Marrie van haar moeder de 'wijze raad': 'Het kind komt niet uit je navel, maar van onderen...' De woordenschat en beeldspraak dompelen je helemaal onder... 'In bedde kommen van een kijntjen' (= bevallen). De verklarende woordenlijst heb ik pas bij het laatste blad gezien :-). Een aanrader!

Als extraatje krijg je historische achtergrondinformatie mee over de kaasventers. Fijn!