leven en overleven, moedig en liefdevol

Wanneer is een boek 5 sterren waard? Als het je laat huilen, als het je laat lachen, als je zo opgaat in het verhaal dat je de afwas die je op het aanrecht hebt staan vergeet, als je niet naar bed wilt, omdat je dan het boek aan de kant moet leggen?
In deze debuutroman van Delia Owens gebeurde dat allemaal met mij. “Daar waar de rivierkreeften zingen” is eerder uitgebracht als “het moerasmeisje” en beide titels dekken de lading. We maken kennis met het gezin van Kya, haar drankzuchtige vader, haar mishandelde moeder, broers en zussen. Eén voor één verlaten ze het verscholen hutje in het moeras omdat ze niet langer kunnen samenwonen met man en vader. Alleen Kya heeft geen keus, ze is een nakomertje en blijft met haar vader achter. Als deze op een dag ook niet terugkomt van zijn kroegentocht is Kya helemaal alleen. Wat dan opvalt is hoe moedig en alleen dit kleine meisje de weg aflegt naar volwassenheid. Ze is alleen, zonder mensen, maar met de natuur om zich heen waar ze kracht en troost uit put. Ze voelt zich er thuis en ziet de natuur als haar leerschool. Ze ontdekt dat er ook een andere wereld is als ze in aanraking komt met 2 jongemannen uit het dorp. Maar als ze doorkrijgt dat niet iedereen te vertrouwen is, trekt ze zich terug in het moeras, haar veilige haven.

De beeldende beschrijvingen van de natuur dankt de schrijfster waarschijnlijk aan de documentaires die zij maakte voor National Geographic. Maar ook de boeiende manier van schrijven, waaruit je de emoties van Kya zelf voelt is prachtig beschreven.

Het verhaal speelt zich af in de jaren ’50, ’60 en ’70 van de vorige eeuw in een klein dorp in North Carolina, waar de rassenscheiding nog steeds speelt. Waar vooroordelen voor waar worden aangenomen. Dit speelt door de levensgeschiedenis van Kya heen en geeft goed het tijdsbeeld weer.