Lezersrecensie
Een seriemoordenaar met historisch besef
Genre:
Het boek wordt op de kaft aangeduid als een thriller, maar als notoire niet-thriller-lezer vond ik dit een zeer leesbaar boek. De spanning bleef draaglijk, gruwelijke martelingen werden summier aangestipt, maar niet breed uitgemeten en de nadruk lag vooral op de opsporingsactiviteiten en het vinden en juist interpreteren van de aanwijzingen.
Boekcover:
De boekcover is beigegeel en laat vooral in zwartgrijze lijnen een landschap zien met een kale boom waarop een landende of opvliegende vogel zit. Geen mensen, maar vooral natuur.
Auteur:
De auteur is jarenlang boswachter geweest in het gebied waar deze roman zich afspeelt. Hij kent het gebied dan ook op zijn duimpje en daar maakt hij slim gebruik van door het opvoeren van boswachter Harm Joncker.
Deze boswachter wordt na een moord in het Moordenaarsveen in Drenthe toegevoegd aan het rechercheteam dat op deze moordzaak wordt gezet.
De roman Vrije oogst (2022) was zijn debuutroman. Eerder verscheen van zijn hand een bundel korte verhalen: Oog in oog met de boswachter (2011).
Tijd en plaats:
In deze roman spelen het landschap en de geschiedenis en volksverhalen van de streek een grote rol. Aan de andere kant speelt het verhaal wel duidelijk in het recente verleden en is er ruimte voor uitleg over de komst van de wolf en andere natuurlandschappelijke issues en het gebruik van drones.
Achterflaptekst:
Moord in het derde dingspil gaat over een seriemoordenaar op het Drentse platteland. Zijn slachtoffers worden zorgvuldig gekozen en dagenlang gemarteld voordat ze uiteindelijk worden gedood. Op uitzonderlijke plaatsen worden hun lichamen teruggevonden, waardoor het lijkt alsof eeuwenoude legendes weer tot leven worden gewekt.
In de dorpen gonst het na het eerste slachtoffer al van de geruchten, waarbij de geest van de Spaanse soldaat als dader niet wordt uitgesloten.
Een team van rechercheurs, met daarbij de hulp van een boswachter, tast gedurende lange tijd in het duister. Het team krijgt ondersteuning van een ernstig zieke vriend en collega.
Pas na de derde moord komt hun onderzoek in een stroomversnelling, maar of het bij drie rituele moorden zal blijven, hangt nog van veel factoren af.
Schrijfstijl:
Het boek leest heel gemakkelijk. Met name de keuze van de schrijver om bij de introductie van een nieuwe romanpersonage een korte samenvatting van uiterlijk, karakter, werkzaamheden en bijzonderheden weer te geven vond ik enorm goed werken. In een regel of twintig in cursief lettertype wordt een zeer rake typering neergezet, die gaande het verhaal waar nodig verder wordt uitgewerkt of bijgewerkt.
Deze cursiveringen worden ook gebruikt bij documenten, persberichten, krantenartikelen en mails die in het politiedossier worden opgenomen en krijgen daarmee een bijna buiten-roman-status van echtheid.
Illustraties:
Het boek bevat enkele subtiele pentekening-achtige illustraties van de hand van Dirk Verheij die een prachtig beeld schetsen van de belangrijkste locaties uit het verhaal.
Beoordeling:
Het boek leest makkelijk weg door een lekkere vertelstijl. Het verhaal trekt je al in de eerste 20 pagina’s het boek in en je wilt het alleen maar uitlezen. Misschien niet eens zozeer door de spanning, maar omdat je wilt weten hoe en waarom die volksverhalen nu zo’n belangrijke rol spelen.
De opbouw van die spanning vond ik heel goed.
Ook de tweede verhaallijn, van de ernstig zieke collega-vriend, en hoe dat de aandacht van een deel van het team ZWD-M5 verdeelde vond ik zeer realistisch weergegeven. Een politieman of een boswachter is nooit alleen maar de functie, maar ook de mens, en daar had de auteur heel mooi aandacht voor. Kracht kent vele vormen en de auteur laat zien dat het niet alleen om fysieke sterkte gaat, maar ook om het erkennen van en het vragen om hulp. Een mooie levensles.
De verhaallijnen komen uiteindelijk mooi samen en het feit dat het verhaal doorloopt tot een jaar na de oplossing van deze zaak ZWD-M5, maakt dat het boek op de laatste pagina ook echt uit is.
De bijen raken na de verhuizing hun desoriëntatie geleidelijk kwijt en zoeken en vinden hun weg in hun nieuwe leefomgeving
En je hoopt stiekem dat boswachter Harm Joncker in zijn nieuwe werkgebied weer betrokken zal raken bij nieuwe zaken…
Het boek wordt op de kaft aangeduid als een thriller, maar als notoire niet-thriller-lezer vond ik dit een zeer leesbaar boek. De spanning bleef draaglijk, gruwelijke martelingen werden summier aangestipt, maar niet breed uitgemeten en de nadruk lag vooral op de opsporingsactiviteiten en het vinden en juist interpreteren van de aanwijzingen.
Boekcover:
De boekcover is beigegeel en laat vooral in zwartgrijze lijnen een landschap zien met een kale boom waarop een landende of opvliegende vogel zit. Geen mensen, maar vooral natuur.
Auteur:
De auteur is jarenlang boswachter geweest in het gebied waar deze roman zich afspeelt. Hij kent het gebied dan ook op zijn duimpje en daar maakt hij slim gebruik van door het opvoeren van boswachter Harm Joncker.
Deze boswachter wordt na een moord in het Moordenaarsveen in Drenthe toegevoegd aan het rechercheteam dat op deze moordzaak wordt gezet.
De roman Vrije oogst (2022) was zijn debuutroman. Eerder verscheen van zijn hand een bundel korte verhalen: Oog in oog met de boswachter (2011).
Tijd en plaats:
In deze roman spelen het landschap en de geschiedenis en volksverhalen van de streek een grote rol. Aan de andere kant speelt het verhaal wel duidelijk in het recente verleden en is er ruimte voor uitleg over de komst van de wolf en andere natuurlandschappelijke issues en het gebruik van drones.
Achterflaptekst:
Moord in het derde dingspil gaat over een seriemoordenaar op het Drentse platteland. Zijn slachtoffers worden zorgvuldig gekozen en dagenlang gemarteld voordat ze uiteindelijk worden gedood. Op uitzonderlijke plaatsen worden hun lichamen teruggevonden, waardoor het lijkt alsof eeuwenoude legendes weer tot leven worden gewekt.
In de dorpen gonst het na het eerste slachtoffer al van de geruchten, waarbij de geest van de Spaanse soldaat als dader niet wordt uitgesloten.
Een team van rechercheurs, met daarbij de hulp van een boswachter, tast gedurende lange tijd in het duister. Het team krijgt ondersteuning van een ernstig zieke vriend en collega.
Pas na de derde moord komt hun onderzoek in een stroomversnelling, maar of het bij drie rituele moorden zal blijven, hangt nog van veel factoren af.
Schrijfstijl:
Het boek leest heel gemakkelijk. Met name de keuze van de schrijver om bij de introductie van een nieuwe romanpersonage een korte samenvatting van uiterlijk, karakter, werkzaamheden en bijzonderheden weer te geven vond ik enorm goed werken. In een regel of twintig in cursief lettertype wordt een zeer rake typering neergezet, die gaande het verhaal waar nodig verder wordt uitgewerkt of bijgewerkt.
Deze cursiveringen worden ook gebruikt bij documenten, persberichten, krantenartikelen en mails die in het politiedossier worden opgenomen en krijgen daarmee een bijna buiten-roman-status van echtheid.
Illustraties:
Het boek bevat enkele subtiele pentekening-achtige illustraties van de hand van Dirk Verheij die een prachtig beeld schetsen van de belangrijkste locaties uit het verhaal.
Beoordeling:
Het boek leest makkelijk weg door een lekkere vertelstijl. Het verhaal trekt je al in de eerste 20 pagina’s het boek in en je wilt het alleen maar uitlezen. Misschien niet eens zozeer door de spanning, maar omdat je wilt weten hoe en waarom die volksverhalen nu zo’n belangrijke rol spelen.
De opbouw van die spanning vond ik heel goed.
Ook de tweede verhaallijn, van de ernstig zieke collega-vriend, en hoe dat de aandacht van een deel van het team ZWD-M5 verdeelde vond ik zeer realistisch weergegeven. Een politieman of een boswachter is nooit alleen maar de functie, maar ook de mens, en daar had de auteur heel mooi aandacht voor. Kracht kent vele vormen en de auteur laat zien dat het niet alleen om fysieke sterkte gaat, maar ook om het erkennen van en het vragen om hulp. Een mooie levensles.
De verhaallijnen komen uiteindelijk mooi samen en het feit dat het verhaal doorloopt tot een jaar na de oplossing van deze zaak ZWD-M5, maakt dat het boek op de laatste pagina ook echt uit is.
De bijen raken na de verhuizing hun desoriëntatie geleidelijk kwijt en zoeken en vinden hun weg in hun nieuwe leefomgeving
En je hoopt stiekem dat boswachter Harm Joncker in zijn nieuwe werkgebied weer betrokken zal raken bij nieuwe zaken…
5
Reageer op deze recensie
