Een van de tien beste?

Na 50 jaar weer eens herlezen. Indertijd, toen ik nog een be-invloedbare jonggezel was, maakte het boek diepe indruk, vooral het einde, dat op iedereen diepe indruk maakt, maar ook de beschrijvingen van de omgeving van het dorp D... en van Victor en de vrouwen. En daar kon ik me nog steeds in vinden: de portretten van Bert Duprez als jongen, van Victor, van Adri Duprez en zelfs van Alice van Voorde, die toch tamelijk onbetekenend is, zijn levendig en schilderachtig en blijven je bij. Maar terwijl ik weet dat ik het boek toen in éen ruk uitlas, bleef ik nu af en toe een beetje haken op de gezellige keuveltoon van sommige gedeelten, waarin de schrijver S... de stand van zaken overdenkt. Het is virtuoos gekeuvel, daar niet van, en vaak behoorlijk komisch (Vestdijks humor moet nog eens onder de loep genomen worden, of is dat al gebeurd?), maar niet elke minieme gedachtenkronkel interesseert me. Vestdijk de psycholoog is een grootheid, maar ik krijg wel eens te veel van het goede. Daarom reken ik dit boek niet tot de tien beste Vestdijken, zoals ik bij Kees 't Hart (?) las, maar het hoort zeker thuis op plaats 11, samen met nog een handvol.