Bewondering voor de biograaf

Voor wie geïnteresseerd is in de literaire handel en wandel in het Amsterdam van '40 tot '53 is dit een goed boek. We komen er WF Hermans en Reve in tegen en leren het een en ander over hun karakter. Maar de hoofdpersoon is Max de Jong en als schrijver is die nauwelijks interessant. Het gaat dan ook vooral om zijn moeizame levensweg en daar valt menige traan bij weg te pinken. Wat een verschrikkelijk leven, van kamer naar kamer verhuisd, geterroriseerd door de radio van de buren, etend in een gaarkeuken (waar hij trouwens wel zijn literaire ontmoetingen had), en altijd gekweld door zijn verlangen naar een vrouw, dat maar zelden bevredigd werd, want aantrekkelijk was hij niet. Een scherpe geest had hij wel, maar daar maakte hij ook vijanden mee. Zijn dagboeken waren ten tijde van deze biografie nog niet uitgegeven. Hier wordt daar veel uit geput.
Het kan zijn dat de biograaf wat moe werd van het geklaag van zijn onderwerp: gaandeweg wordt het verhaal droger. Ik kan het me voorstellen. Mijn bewondering voor iemand die elke snipper papier over zijn onderwerp heeft gelezen wordt er daarom niet minder om. Wat een werk!
Tegenwoordig schijnt Max de Jong een cultstatus te hebben. Dat heeft ongetwijfeld te maken met zijn poète maudit-gehalte en minder met de kwaliteit van zijn werk. Het zij hem gegund, hij heeft er voor moeten lijden.