Onsentimenteel oud zijn

Je kan aan de schrijfstijl van Cri Stellweg merken dat ze even makkelijk schrijft als praat. Af en toe gaat het er wat slordig aan toe. Maar over het geheel is dit een bijzonder sympathiek en leerzaam boekje (128p). Het is samengesteld uit korte tot wat langere stukjes, hier en daar last ze een kort verhaal in, dat duidelijk op herinnering is gebaseerd, maar niet, zoals het grootste deel van de inhoud, op haar persoonlijk betrekking heeft. Het interessantst vond ik het fragment op pp 57-68, waarin ze haar vooroorlogse jeugd in Den Haag beschrijft. Er is gigantisch veel veranderd (en niet altijd ten goede, hoor je er dan bij te zeggen), en dat weet ze op een nuchter-nostalgische toon over te brengen. Hier is een wijze, oude vrouw aan het woord, die met veel humor terugkijkt op het leven, dat ze nog steeds omarmt. 'Dat ik er niet meer zal zijn is voor mijzelf volstrekt onbegrijpelijk.'