Sneeuwwitje

In deze grande finale komen alle personages van de eerdere boeken bij elkaar om de grote strijd met Levana aan te gaan.
Sneeuwwitje is in Winter overduidelijk als uitgangspunt gebruikt en het is fantastisch hoe de futuristische elementen toch zodanig herkenbaar zijn dat het sprookje er doorheen schittert. Maar niet alleen Sneeuwwitje is herkenbaar, we lezen ook nog steeds flarden van Roodkapje, Rapunzel en Assepoester

Marissa Meyer is echt een kei om de personages in elkaar te weven, maar toch elk boek één bepaald personage een hoofdrol te geven. Dit was bij Cress al waanzinnig goed het geval, maar in Winter doet ze er nog een schepje bovenop en het resultaat is verrassend goed. "Alle sterren zij dank!" De personages zijn levensecht, alsof je ze kent uit je dagelijkse leven. Toch zijn ze bij lange na niet allemaal even leuk als de buurman, want verraad en manipulatie schieten als een kogel door het boek.

Als je dacht dat Cress genoeg actie had, kun je bij Winter je geluk niet op. Naast de vele actiemomenten en complotten wordt er ook nog rust in het verhaal gebracht door terug te gaan naar het verleden van de personages. En ook leren we de personages nóg beter kennen. Hun liefdesleven, hun uitgangspunten en loyaliteit, maar ook hun gedrag en motivaties. Het is allemaal vlot geschreven en ondanks dat het boek 800 pagina's telt, leest het erg gemakkelijk en vooral snel weg. Je wil het boek gewoon niet weg leggen!

Per boek groeide mijn liefde voor deze serie en Winter is dan ook favoriet. Wat allemaal magertjes en voorspelbaar begon met Cinder, is gewoon volwaardig en af met Winter. 4,5*.