Lees vooral eerst deel 1

In een kasteelmuseum in Denemarken wordt de vermoorde directeur gevonden. Hij is door zijn voorhoofd en linkeroog geschoten, wat doet denken aan een rituele moord. Omdat de directeur enkele maanden daarvoor betrokken was bij een affaire op regeringsniveau, wordt niet alleen de politie op deze moordzaak gezet. Ook de PET, de Deense inlichtingendienst, wordt hierbij betrokken in de persoon van Margrethe Franck, een vrouw die ooit een been verloor toen ze nog bij de politie werkte.

Tegelijkertijd redt een man een bejaarde man van twee Joegoslavische overvallers die hem naar het leven staan. De bejaarde man is hem dankbaar, maar kan hem slechts onderdak en werk aanbieden als houthakker. Dit wordt door de man geaccepteerd, al is het maar omdat hij een rustige plek zoekt om zich terug te trekken. De man is Niels Oxen, een voormalig Deense soldaat, naar wie de trilogie vernoemd is, geschreven door Jens Henrik Jensen. 

De schaduwmannen is het tweede deel in dit drieluik. Oxen heeft als enige Deense soldaat de hoogste militaire onderscheiding voor dapperheid gekregen. Zijn vermogen om zich uit lastige situaties te redden doet denken aan de held Jack Reacher van Lee Child, met dien verstande dat Oxen menselijker is neergezet, al is het maar omdat hij lijdt aan een posttraumatische stress-stoornis door zijn oorlogservaringen in het buitenland. In het eerste deel van deze trilogie, De hondenmoorden, werkte hij samen met Margrethe Franck doordat het lot hen samenbracht. En ook in De schaduwmannen zullen ze beiden weer noodgedwongen moeten samenwerken om opnieuw het hoofd te bieden aan het complot op topniveau.

De schaduwmannen is geen speurdersroman. Jensen laat de lezer al vrij in het begin kennismaken met de booswichten van het verhaal: de personages Noord, Oost en Zuid die invulling geven aan het oude verbond Danehof. Toch beantwoordt Jensen niet gelijk alle vragen. In het hele boek staat bijvoorbeeld de vraag centraal of Axel Mossman, het hoofd van de inlichtingendienst, nu wel of niet betrokken is bij het complot.

De schaduwmannen heeft een goed opgebouwde plot en staat bol van de spanning. Daar is Jensen uitstekend in geslaagd. Jensen heeft daarentegen de problemen die ontstaan bij een vervolgdeel niet naar tevredenheid kunnen aanpakken. Wat vertel je als auteur wel en niet? Hoeveel feiten uit het voorgaande deel geef je prijs om lezers die dat boek niet hebben gelezen, toch te kunnen laten genieten van het vervolgverhaal? Jensen vertelt in De schaduwmannen heel veel over alles wat er gebeurt in De hondenmoorden. Zoveel zelfs, dat aan het eind van het boek het vermoeden bestaat dat je elke plotwending uit De hondenmoorden kent en dat het niet meer de moeite is om dat vorige deel te lezen. En dat is jammer, want De schaduwmannen smaakt vooral naar meer. Op naar deel drie, waar we nog niets van weten.