Een manifestatie van geesten

Alhoewel privédetective Charlie Parker liever zelf zijn zaken uitzoekt, ontkomt hij er niet aan dat hij door FBI-agent Ross voor het karretje gespannen wordt. Ross wil dat hij onderzoek doet naar Jaycob Eklund die plotseling verdwenen is en die zelf ook privédetective is. Jaycob is nogal geïnteresseerd in paranormale verschijnselen en heeft in zijn kelder een hierover een hele bibliotheek aangelegd. Tegelijkertijd heeft hij de gegevens verzameld van onopgeloste verdwijningen en moorden waarbij geesten zijn gesignaleerd.

Hoe begin je het onderzoek naar zo’n man? Charlie verdiept zich in de meest recente zaken waar Jaycob mee bezig was en weet daardoor zoals gewoonlijk genoeg opschudding te veroorzaken. A game of ghosts is het vijftiende deel in de reeks over Charlie Parker door John Connolly. Ooit begon de reeks met veel duister geweld en af en toe een glimp van een geest, maar in de loop der jaren hebben die geesten zich steeds duidelijker gemanifesteerd. Jennifer bijvoorbeeld, de vermoorde dochter van Charlie, vertoont zich niet alleen maar aan zijn dochter Sam, maar is inmiddels ook zichtbaar voor anderen. De hoofdrollen zijn echter weggelegd voor de Brethren, de overledenen wiens voorouders een pact met een duistere engel hebben afgesloten, waardoor ze ergens zijn blijven hangen tussen de aarde en het hiernamaals. De nu nog in leven zijnde afstammelingen van de Brethren weten wat hen te wachten staat na hun dood en proberen het moment uit te stellen door mensenoffers te brengen.

Oude bekenden uit de vorige delen maken ook nu weer hun opwachting. Rachel, de moeder van Sam, is hard bezig aan een regeling waardoor Charlie niet meer alleen kan zijn met zijn dochter. De huurmoordenaars Angel en Louis staan Charlie weer bij. En de Collector, die een verzameling geesten achter zich weet, wordt als vanzelf aangetrokken door de zaken van Charlie.

Ondanks de oude bekenden, kan A game of ghosts zonder enige voorkennis gelezen worden. Maar waarom zou je de voorgaande delen overslaan? John Connolly heeft met Charlie Parker en de schimmige wereld die hem omringt een geheel eigen en unieke plaats ingenomen in het thrillergenre. Om het poëtische taalgebruik alleen al, is Connolly een genoegen om te lezen. Bij hem is het bijvoorbeeld niet mistig, maar:

'It lent the city a sense of duplication, as though its ways and buildings had been overlaid imperfectly upon some earlier version of itself, and now that shadow variant was peering through , the people of the present within touching distance of those of the past.'

In vertaling zou dit misschien minder goed tot zijn recht komen, maar hopelijk is dat niet de reden dat deze serie niet meer in vertaling verschijnt.

Naast het taalgebruik, besteedt Connolly ook aandacht aan de invulling van zijn personages, ook als het slechts bijrolletjes zijn, zoals de buurman van de incestueuze Sally en Kirk, die bij de Brethren horen. Connolly heeft soms maar enkele woorden nodig om je fantasie aan te wakkeren:

'Parker’s first impression of Mother was that a squat black spider had just scuttled into the room.'

Dat beeld van Mother blijft je de rest van het boek bij, iedere keer als ze haar opwachting maakt. Taalgebruik, personages en een boeiend, mysterieus verhaal dat Connolly op het eind weer helemaal rond krijgt. Connolly slaagt zoals gewoonlijk op alle onderdelen, maar het uiteindelijke resultaat is meer dan de som der delen. En dat maakt hem tot één van de besten in het genre.