Komt niet verder dan een concept

Het negende oordeel is het negende boek van Patterson over The Women’s Murder Club; vier vriendinnen die door hun werk met misdaad te maken hebben en al pratend in hun stamkroeg tot oplossingen komen. De verteller, brigadier Lindsay Boxer, wordt op twee zaken gezet. De ene zaak betreft een juwelendief die toeslaat als haar slachtoffers uitgebreid aan het dineren zijn. Tijdens de laatste juwelenroof valt er een dodelijk slachtoffer. Schijnbaar is de dief betrapt door de vrouw van een beroemde acteur en kostte dit haar het leven. De tweede zaak is een seriemoordenaar die het voorzien heeft op moeders met kinderen. De stijl van Patterson mag inmiddels bekend zijn en daar dankt hij waarschijnlijk ook zijn populariteit aan: korte hoofdstukken, veel snelheid en weinig diepgang, dus uitermate geschikt om gedachteloos aan het strand te lezen. De lezer die meer eisen aan een verhaal stelt, kan Patterson beter overslaan. Net als veel van zijn vorige boeken leest Het negende oordeel als een concept dat nog verder uitgewerkt moet worden, waarbij Patterson vooral nog wat mag gaan sleutelen aan de plot. Zoals te verwachten valt, blijken beide zaken waar Boxer aan werkt onderling met elkaar te maken te hebben. De manier waarop Patterson deze zaken aan elkaar verbindt, zal zelfs de lezer op het strand even met de wenkbrauwen doen fronzen. Het politiewerk in Het negende oordeel valt behoorlijk tegen. Als lezer heb je een voorsprong omdat je meer over de daders weet, maar zelfs dan is er geen reden voor de politie om dagenlang over deze zaken te doen, terwijl de clues voor het oprapen liggen. De band tussen de vier vriendinnen komt ook niet goed uit de verf. Af en toe ontmoeten ze elkaar en soms lees je hoe ze over de anderen denken en geeft Patterson een personage een alinealang de ruimte om iets mee te maken, maar daar blijft het dan wel bij.
Strandlectuur, meer valt er niet van te maken. Lekker lezen, opzij leggen en vergeten.