Het leven in het Parijs van de jaren '20 van de vorige eeuw

De cover van Aan de oever van de Seine van Jennifer Robson doet nostalgisch aan. Het doet terugverlangen naar lang vervlogen tijden. Tijden waarin het leven enerzijds moeilijker leek, maar anderzijds ook weer makkelijker en waar de wereld kleiner leek.
Tijdens het lezen van de proloog wordt je nieuwsgierig naar het verhaal. Je wilt meer weten over Helena en of ze haar doelstellingen zal gaan halen. Al heel snel blijkt dat zij, dankzij omstandigheden, een vrouw te zijn die haar tijd ver vooruit is, een vrouw die niet afhankelijk meer wil zijn van anderen, maar echt zelfstandig wil zijn. Ze ontmoet mensen die, zonder dat ze het van elkaar weten, meer gemeen hebben met elkaar dan zo op het eerste gezicht lijkt. Allemaal hebben ze zo hun geheimen die langzamerhand bekend worden. Je ziet Helena en haar vrienden groeien en hechter worden. Het verhaal is een tikkeltje voorspelbaar, maar dat is in dit geval niet erg, want bij feelgood romans kan je eigenlijk niet anders verwachten. Het is meer hoe dat voorspelbare stukje tot uiting komt, welke verrassende wendingen ervoor zitten. In Aan de oever van de Seine zit dat wel goed, want er zijn genoeg verrassende wendingen die je niet aan ziet komen.

Lees verder op https://surfingann.blogspot.com/2018/09/aan-de-oever-van-de-seine-jennifer.html.