Een ontzettend eerlijk en open verhaal

Bij het lezen van de titel verwacht je om een of andere reden een boek over de Braziliaanse maffia te lezen die iets met goud van doen hebben, maar bij het zien van de foto eronder, krijg je het gevoel dat de titel een andere betekenis heeft, dat er iets anders wordt bedoeld.
De hoofdstukken zijn eigenlijk losse verhalen, gedichten en een enkele brief van onder andere Nelleke, haar drie kinderen, de juf, de vader en de biologische moeder. Het is een ontroerend, soms grappig, aangrijpend, maar bovenal een liefdevol verhaal. Je voelt de liefde van Nelleke voor haar kinderen.
Het verhaal van een medewerkster van een kindertehuis is aangrijpend, het laat zien hoe het eraan toe gaat en eindigt schokkend, waarvan je, net als de medewerkster hoopt dat het laatst genoemde kind toch goed is terecht gekomen.
Na het lezen, maar eigenlijk heb je dat al tijdens het lezen, kan je alleen maar bewondering voor Nelleke hebben. Dat ze niet heeft gekozen voor een 'normaal' kind, maar voor een kind met down. Een kind dat een eigen gebruiksaanwijzing heeft, maar geen gemakkelijke. Je leest hoe en waarom ze voor Serafina koos. Wat erbij komt kijken om een kind te adopteren.

Lees verder op https://surfingann.blogspot.nl/2018/02/braziliaans-goud-nelleke-posthumus.html.