Een echte aanrader voor de Roald Dahl fans

Bij het zien van de coverfoto en de titel weet je gelijk over wie het gaat. Toch vind ik persoonlijk dat er voor een verkeerde coverfoto is gekozen, ook al is de foto mooi, maar persoonlijk had ik voor een andere foto gekozen, eentje die de cover meer bedekte. Meer een foto zoals te zien is op bladzijde 77 of een andere foto die staand is genomen. Nu heb je wel een heel erg groot wit vlak.

Het boek is heel erg vlot geschreven waardoor het boek lekker vlot wegleest. Het is leuk om de herinneringen van Maran, die ze aan Roald Dahl heeft, te lezen. Het is net of je Roald nog beter leert kennen dan je hem al kende. Je krijgt tevens een mooi kijkje in het auteursschap, dat het meer inhoudt dan alleen maar boeken schrijven. Net zoals je een mooi kijkje krijgt in het werk van een redacteur.
Je leest wie er verantwoordelijk was voor de Nederlandse vertalingen van de boeken van Roald, hoe hij woonde en uiteraard de persoonlijke herinneringen van Maran. Geregeld moet je lachen om wat Maran heeft meegemaakt, maar ook de 'oh ja, zo ging dat toen' komt geregeld in gedachten als je voor het computertijdperk bent geboren. Een feest van herkenning. Voor een ieder die later is geboren, kan bij zichzelf denken dat het toen erg primitief ging, maar toen ging dat zo. Je kan dan alleen maar nog meer respect hebben voor de auteurs en redacteuren van die tijd.
Bij veel boeken die genoemd worden krijg je een 'oh ja, die boeken heb ik als kind gelezen, die film heb ik talloze malen gezien' gevoel. Je wilt ze weer gaan herlezen en de films gaan bekijken.

De foto's die erin staan, maken het boek af. Het is fijn dat die door het hele boek verdeeld zijn en niet op een paar bladzijdes in het midden. Daardoor kan je tussendoor de foto's bekijken en dan weer verder lezen. Je krijgt een beter beeld van zowel Roald als van Maran.

Kortom, voor met name de Roald Dahl fans is dit een heel erg leuk boek om te lezen, maar ook als je geen fan van hem bent is het leuk om te lezen.