Meeslepend uptempo verhaal met boeiende personages en onderwerpen die tot de discussie kunnen aanzetten

Holden en Prissy Winters leven in een wereld waarin het voortbestaan van de planeet op de eerste plaats staat. Technologie heeft een ideale maatschappij mogelijk gemaakt. Iedere burger draagt een ID-brace die als een soort persoonlijke coach alle levensfuncties in de gaten houdt. Voedsel wordt gemaakt aan de hand van foodprinters en is volledig afgestemd op wat ieder individu nodig heeft. Op een dag vindt Holden een oude bunker vol met overlevingsspullen, zoals voedsel in blik en echte vuurpijlen. Volstrekt illegaal, maar Holden is niet iemand die heel gelukkig wordt van alle regels die zijn opgelegd. Tijdens het jaarlijkse Happy Day steekt hij de vuurpijlen af. Helaas voor hem wordt hij gearresteerd en overgebracht naar het Clifton instituut. Hier ontdekt Holden dat er blijkbaar zaken rond zijn vaders dood voor hem verborgen zijn gehouden en hij raakt vastbesloten uit te zoeken wat er werkelijk met zijn vader is gebeurd.

De ideale wereld waarin broer en zus Winters leven blijkt natuurlijk niet zo perfect als gedacht. Via de perspectiefwisselingen tussen Holden en Prissy komt de lezer steeds meer te weten over hoe de maatschappij in elkaar steekt en waar het fout lijkt te gaan. Ondanks de futuristische setting is het verhaal behoorlijk actueel. De tijd waarin wij nu leven wordt in het boek aangeduid als De Bange Jaren. Klimaatveranderingen, vuurwerkrampen, de macht van de voedingsindustrie en fake news zijn een aantal van de onderwerpen die aangekaart worden in H@ck. Interessant is dat ondanks de geschetste toekomst waarin veel van de problemen die onze wereld bedreigen onder controle zijn, er toch andere problemen ontstaan. De menselijke aard kan niet gevangen geworden in een systeem dat aan ieder individu recht doet, er zullen altijd groepen zijn die zich willen verzetten. Wat ik erg leuk vind aan H@ck is dat als uitgangspunt een maatschappij is genomen waarin op tijd is ingegrepen. Geen dystopie dit keer waarin we het verknald hebben en de overlevenden verder moeten op de ruïnes van de oude wereld. Dit keer zijn we de problemen vóór geweest en dan blijkt toch dat dit niet perse hoeft te leiden tot dé oplossing.

Bij mij in de bibliotheek staat het boek bij de jeugd en niet bij de Young Adult. Na het lezen denk ik dat dit terecht is, de opbouw en schrijfstijl zijn niet te ingewikkeld. Er moet ook niet al te kritisch gelezen worden, de gebeurtenissen gaan regelmatig wel erg gemakkelijk. Dit is echter niet erg storend, er zijn zoveel twists en cliffhangers en het verhaal zelf is zo meeslepend dat dit geen afknapper zal zijn. Ook zijn zowel Holden als Prissy aansprekende personages, goed uitgewerkt met een gelaagde persoonlijkheid. Beslist hoofdpersonen waar je in een volgend boek meer mee wilt beleven. De verhaallijnen van Holden en Prissy kruisen elkaar om vervolgens weer uiteen te gaan. Ze komen nog niet volledig bij elkaar waardoor het einde tegelijkertijd afgerond is, maar veel ruimte laat voor het vervolg. H@ck eindigt sterk en wel zodanig dat Mous een stevig haakje in haar lezers heeft geprikt, verlangend naar het vervolg.