Ontroerend

Ik vond het zo mooi om te lezen dat Sam langzaam steeds meer van zichzelf liet zien in haar steeds openhartiger wordende, dagboek-achtige brieven aan Mr. Knightley, dat ze langzaam aan het veranderen was, vrienden maakte, verliefd werd, de muur liet afbrokkelen… Als je leest wat ze allemaal heeft meegemaakt leef je ontzettend met haar mee en begrijp je best dat ze het niet over haar verleden heeft en ze niet weet wie ze precies is/moet zijn. Ze is een sociaal-onhandig persoon, maar met struikelen en opstaan komt ze er wel en kruipt ze steeds meer uit haar schulp.
Daarnaast vraag je je af wie Mr. Knightley is, of ze hem ooit gaat ontmoeten. En op gegeven moment begin je te hopen dat het een bepaald persoon is…
Ik heb, op een paar ietwat trage momenten na, genoten van dit ontroerende en romantische verhaal. Een modern sprookje over een weesmeisje, een geheimzinnige weldoener en een niet zo perfecte prins op het witte paard, met de diepgang van een Jane Austen-verhaal. Leuk en humoristisch ook hoe de Austen & Co citaten gebruikt worden! Heel benieuwd naar meer van deze auteur!