Wonderlijke kleine kroniek van een menselijke mierenhoop

De mediatheek van onze school heeft ook boeken in de kast staan die ooit afgeschreven werden door de 'echte' bibliotheek. Afgeschreven boeken zijn soms boeken die helemaal stukgelezen zijn en daardoor niet meer geschikt om uit te lenen, maar vaak zijn het ook boeken die juist te weinig zijn gelezen en daarom de uitleen 'uit' gaan. Dat was het geval bij 'Mierenkolonie'. En ik snap daar niets van.

'Mierenkolonie' is geschreven in een wisselend ik-perspectief. Aan de ene kant is er het verhaal van Sam, 17 jaar, die wegvlucht van zijn ouders en (ooit) beste vriend, maar eigenlijk meer wegvlucht van zichzelf. Aan de andere kant is er het verhaal van Bohemia, 10 jaar, dochter van Cherry. Cherry vlucht ook, van man naar man, van fles naar fles.

Sam en Bohemia ontmoeten elkaar in het zoveelste 'thuis' van Bohemia, een flat waar ook Sam een supergoedkoop onderkomen treft. Sam wil graag alleen zijn, Bohemia juist niet. Sam zit dus helemaal niet te wachten op de vriendschap die Bohemia met hem wil sluiten, maar Isabel, een van de andere bewoners uit de flat, scheept Sam simpelweg met Bohemia op, ook al omdat Cherry haar taak als moeder niet weet op te pakken.

'Mierenkolonie' is een boek vol verhalen van mensen die iets 'geks' hebben, iets wat afwijkt van het reguliere bestaan. Stuk voor stuk zouden ze je in het echte leven misschien ergeren, maar in dit boek ontroeren ze je. De titel van het boek slaat op het feit dat mieren in een kolonie precies weten wat ze moeten doen. Pas als iemand een streep in het zand trekt of een andere barrière opwerpt, raken mieren de kluts kwijt. Het lijkt alsof dat ook met de verhaalfiguren in het boek zo is. Ze zijn wanhopig op zoek naar de weg die ze moeten of kunnen gaan. Mierenkolonie slaat ook op het feit dat je samen meer kunt dan alleen. Samen ben je in staat behoorlijk wat barrières te slechten, en ondanks de streep in het zand, toch verder te gaan.

Hoewel er eigenlijk geen happy end mogelijk is in 'Mierenkolonie', is dat toch wat je graag wilt geloven. Het is het kwetsbare saamhorigheidsgevoel, dat ontstaat tussen de hoofdfiguren, dat je daartoe brengt. Niet afschrijven, dus, dit boek. Gewoon lekker lezen. Omdat wij als mensen net zo goed een grote mierenhoop zijn, die interessant genoeg blijkt om te bestuderen.