Origineel werk over het omgaan met gevoelens

'Never judge a book by its cover', wordt er weleens gezegd. Hm. Ik doe dat wel. Meteen. Boeken met een onaantrekkelijke cover pak ik niet zo snel beet. Boeken met een interessant uiterlijk, daarentegen....en 'Sterrenlicht' vond ik er leuk uitzien. Fijne kleuren...mooi leeslintje...en dan binnenin een prettige bladspiegel, zodat het ook voor een kippige bijna-vijftiger goed te lezen is. Awel, ook als kind vond ik een bladspiegel met veel witruimte al prettig, dus dat argument sloeg nergens op.

'Sterrenlicht' dus. Een verhaal over een meisje van veertien met een dementerende oma, een beste vriendin, een vriendje en een mysterieuze jongen verderop in haar woonplaats, die nooit buiten komt. Dat zijn de belangrijkste ingrediënten in dit Vlaamse jeugdboek en de schrijfster weet van die ingrediënten een aardig verhaal te maken, waarin het verkennen en uitdiepen van gevoelens, emoties en innerlijke motieven het belangrijkste onderwerp lijkt. Als veertienjarige heb je het daar maar moeilijk mee en maak je snel onvergeeflijk lijkende fouten.

Gerda Debyser schrijft in een Vlaams dat af en toe heel lastig zal zijn voor een Nederlandse tiener. Soms was het voor mij, als oorspronkelijke 'bijna-Belg' ook zaak om een paar keer een zin over te lezen voor ik 'm begreep. Toch is dat niet heel storend. Zelfs het feit dat 'meneer' Adriaensen aan het eind van het verhaal zonder aanwijsbare actie 'mevrouw' Adriaensen is geworden, heeft me niet werkelijk van het verhaal verwijderd. Integendeel. Ik heb het verhaal met de voor Vlaamse schrijvers kenmerkende overvloed aan zinnen met beeldspraak met plezier gelezen. Aardig om een onbekende aandoening als lichtallergie te bespreken. Nog aardiger om 'iets doen voor een ander' als vanzelfsprekende, hoewel niet altijd gemakkelijke actie te beschouwen. En dan daarbovenop de sympathieke, menselijke verhaalfiguren, die niet altijd goed zijn en noet altijd slecht. Bijna het echte leven, zeg maar.