Een bedrieglijk slot

Tja, daar zit ze dan in haar eentje. Na de gebeurtenissen in de eerste drie boeken in de ‘De laatste Wachter’-serie is Eveline zo goed als de enige overlevende in Leeuwenhart van Alexandra Penrhyn Lowe.  

Na het lezen van het vorige deel, Nachtrijder, bleef de vraag over waar het verhaal nu nog naartoe zou kunnen gaan. De Wilde Jacht was weg en Eveline belandde in de buurt van Napels op een strandje met enkel het zwaard van Jeanne d’Arc. Ging ze de wereld nu in haar eentje redden?  

In Leeuwenhart begint het verhaal niet veel later dan waar het vorige boek eindigde. Eveline reist terug naar Nederland (tussendoor overleeft ze nog een kidnappoging) en daarna duurt het heel lang voordat ze weer in actie komt. Eveline is in dit laatste deel duidelijk al wat volwassener geworden, maar ze blijft op momenten nog heel jong overkomen. Zoals wanneer andere mensen haar moeten vertellen dat ze iets moet doen voordat ze in actie komt en in haar relatie met Azer.  

In de tussentijd zijn de Broeders van Belial bezig om hun leger aan te sterken met knappe jonge Instagram-influencers. Ook verspreiden demonen zich over de wereld door zich te verstoppen in mensen. De Wilde Jacht is gestopt, maar Eveline moet nog veel doen om het einde van de wereld te voorkomen.  

Het verhaal in Leeuwenhart kabbelt een beetje voort. Eveline voert steeds wat uit, wat weer uitloopt op niets. Tot de laatste climax. Er gebeurt in het boek tegelijkertijd heel veel, maar ook heel weinig, omdat alles uitloopt op niets. Het geeft de lezer waarschijnlijk een even moedeloos gevoel als Eveline in het verhaal heeft. Het klink misschien erg negatief, maar was dit boek eigenlijk nog nodig geweest om het verhaal te vertellen?  

De ‘twist’ aan het einde van het verhaal is aan de ene kant verrassend, maar aan de andere kant rijst ook de vraag: waarom is dit niet eerder aan Eveline verteld als iedereen het al wist? Had ze dan al deze ellende niet al veel eerder kunnen stoppen? Was het hele gevecht op het einde wel nodig geweest? Had dit niet allemaal in boek één opgelost kunnen worden?  

De schrijfster ging in deze serie meedogenloos om met haar personages en dat is best bewonderenswaardig, maar misschien dat ze hier en daar een beetje doorschiet in het vermoorden van haar personages. Veel van de doden komen in dit laatste deel terug tot leven, om te helpen met het verhaal. Dat doet een beetje af aan de schok van hun oorspronkelijke dood, die toch niet zo definitief blijkt te zijn.  

Maar naast al deze negatieve punten is het net als de eerdere boeken in de serie fijn geschreven en kan er hier en daar een traantje worden weggepinkt. Het taalgebruik van de personages is realistisch en dat zorgt ervoor dat de personages als ‘echt’ aanvoelen. En ook al lopen veel acties van Eveline uit op niets, de aanloop naar de ontknoping is steeds weer spannend.  

Het einde voelt alleen een beetje als bedrog. Waarom heb ik zoveel moeten lezen als de oplossing zo simpel blijkt te zijn? Deze lezer blijft achter met de vraag: Heb ik iets gemist?