Lee Child laat zijn alter ego Jack Reacher liftend door de staten van Amerika reizen. Soms is deze methode succesvol en gaat het reizen relatief snel, ander keren wordt de reistijd erg bepaald door de wachtperiodes en de onwil om te stoppen en hem mee te nemen.
Bij deze liftpoging is het laatste het geval en uiteindelijk wil er dan toch een auto voor hem stoppen. Twee mannen en een vrouw zijn de passagiers en na enig overleg tussen hun drieën gaat het raampje naar beneden en mag hij instappen.
Bijna op hetzelfde moment dat Reacher de stoel raakt, voelt hij dat er iets aan de hand is en dat hij in een fout gezelschap terecht is gekomen. Met de vrouwelijk passagier krijgt hij oog knipperend contact en wordt zijn vermoeden bevestigd. Hoe gaat de mannetjesputter zich hieruit redden?

Met Achtervolging zet Lee Child zijn succesreeks rustig voort of er niets aan de hand is. Omdat er in eerste instantie niet veel ruimte voor verbaal overleg is, zijn het voornamelijk de gedachtenspinsels en beredeneringen van Reacher die de lezer voedt. En dat is ook wel aantrekkelijk want er komen plenty mogelijkheden en varianten in de geest van Reacher langs. Hierdoor schetst Lee Child eigenlijk een beeld van zichzelf op welke wijze hij de mogelijkheden van zijn held beredeneert tijdens het schrijfproces.
Maar waar al zijn fans op wachten gebeurt natuurlijk in dit verhaal ook weer, Reacher staat er op enig moment moederziel alleen voor en zal moeten slagen in alles wat hij dan doet. Iedere stap moet succesvol zijn omdat we anders met het laatste boek in de serie bezig zijn. En dat kan en zal toch niet waar zijn? Toch moeten er nogal wat stapjes worden gezet en is succes meer dan ooit nodig, zelfs noodzakelijk.

Achtervolging is weer herkenbaar goed en even herkenbaar blijft Reacher een internationale held!
Missie geslaagd!

Eindoordeel: 4 sterren

Spanning: 4 sterren
Plot: 4 sterren
Leesplezier: 4 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren
Originaliteit: 3 sterren
Psychologie: 4 sterren