Een eenvoudig avonturenboek

Het werk van de Amerikaanse auteur John Rector bestond tot enkele jaren geleden voornamelijk uit korte verhalen die in tal van tijdschriften verschenen. Hij won daar diverse prijzen mee waaronder de Porterhouse Prize. Zijn eerste roman, The Grove (2009), verscheen alleen als e-book, werd een bestseller en is later in gedrukte vorm op de markt gebracht. In 2010 bracht hij The Cold Kiss uit als thrillerdebuut. Dat boek is nu in Nederland verschenen onder de titel De koudste kus. In 2011 verscheen in Amerika Already Gone, zijn derde boek.

Sara en Nate rijden in hun auto naar Reno in de staat Omaha. Sara is zwanger en Nate heeft zijn straf uitgezeten nadat zijn broer Vincent bij een auto-ongeluk, waar hij schuldig aan was, is overleden. In Reno willen ze als gezinnetje een toekomst opbouwen. Tijdens een stop bij een benzinestation, nemen ze tegen betaling een lifter mee. Onderweg luisteren ze naar elkaars verleden. De weersomstandigheden verslechteren en ze rijden een beginnende sneeuwstorm in. Als het zicht Nate het autorijden onmogelijk maakt, stoppen ze bij een motel. Daar kunnen ze wachten tot het weer beter wordt. Ze zijn er in het gezelschap van enkele andere gestrande reizigers, de eigenaar Butch en zijn neef Zack. De lifter, Sylvester White, blijkt een schotwond te hebben, en is in het bezit van een grote som geld. Sara en Nate besluiten zich te ontdoen van Sylvester en er vandoor te gaan met het geld. Maar dat laten de weersomstandigheden niet toe en ze kunnen niets anders dan, samen met de motelbewoners, beter weer en de komst van sneeuwruimers af te wachten. In de tijd groeit het wantrouwen onder de bewoners, en tevens wordt het bewaren van het geheim over het geld ook een probleem.

De koudste kus is van opbouw een klassieke thriller zoals er in de vorige eeuw talloze zijn verschenen en deels een psychologische thriller. John Rector zet zeven mensen met hun eigen verleden bij elkaar en creëert een onderlinge afhankelijkheid. Als er tussen de persoonlijke normen en waarden verschillen zichtbaar worden, duurt het wachten op onderlinge conflicten niet lang. Dan begint het aftasten van elkaar en het selecteren op basis van wantrouwen en vertrouwen. Daar gaat Rector goed mee om, zij het dat sommige scènes wat te zichtbaar naar een bepaald resultaat worden gemanoeuvreerd.

Kijk je een aantal jaren terug in de geschiedenis van thrillers dan zie je soortgelijke verhaallijnen veelvuldig voorkomen in Agatha Christie's succesvolle Miss Marple- en Poirotseries, later ook bij inspecteur Columbo: een groepje mensen, korte tijd geïsoleerd op een locatie en volledig aan elkaar overgeleverd. Daar is John Rector dus weinig origineel in, zij het dat in De koudste kus een burger de detectiverol op zich neemt. Maar meer vergelijk is er niet want in kwaliteit en finesses ligt Rector nog op mijlen afstand van deze voorbeelden.

Omdat de karakters oppervlakkig beschreven blijven, ontstaat tijdens het lezen ook geen echte favoriet. John Rector zal in de toekomst daar meer aandacht aan moeten besteden. Alleen dan kan hij voorkomen dat slachtoffers niet als doelloze poppetjes neergaan. Het raakt de lezer te weinig.
Samengevat kan De koudste kus worden gezien als een eenvoudig avonturenboek, met weinig diepgang en nauwelijks emotie, droefenis en medeleven voor de slachtoffers. Er is nog werk te doen voor John Rector!