Het verhaal vraagt om opperste aandacht

Aangemoedigd door het succes van zijn eerste boek, Sporen op het ijs (Spåren på bryggan), is het schrijven een steeds grotere plaats gaan innemen in het leven van de Zweedse auteur Lars Rambe. In Schaduwspel, zijn tweede thriller in de Strängnäs-serie, houdt Rambe logischerwijze vast aan enkele personages die hun opwachting al maakten in zijn debuut. En ook nu draait alles weer om intriges, verborgen agenda’'s en tegenstrijdige belangen.

Journalist Frederik Gransjö kan de vele gebeurtenissen, die in korte tijd in het doorgaans rustige dorpje Strängnäs en omgeving plaatsvinden, haast niet bijhouden. De ontsnapping van een gevaarlijke crimineel wordt gevolgd door een spijkerharde garagekraak waarna ook nog een geldtransport wordt onderschept. Als daarna een plaatselijke bank wordt overvallen lijkt het voor Frederik op een schoolvoorbeeld van een zogenaamde 'inside job'; de daders hadden dus hulp van binnen.

Wanneer tijdens een internationaal jazzfestival in het aangrenzende dorpje Mariefred ook nog een bekende muzikant wordt neergeschoten, gaat het onderzoek van Frederik meer de diepte in. Hij is er vast van overtuigd dat binnen de kleine gemeenschap smerige plannen worden gesmeed. Samen met Emilia, een eigenwijze zomerstagiaire, start hij een minutieus onderzoek naar het verleden van een aantal bewoners. Het plaatsje Mariefred wordt plotseling het middelpunt van onverwachte en gewelddadige gebeurtenissen, midden in een idyllische Zweedse zomer.

Schaduwspel kent een vrij rommelig begin. De opbouw bestaat uit veel verhaallijntjes met evenveel tijdlijnen, veelal met een miniem verschil van enkele uren of zelfs minuten. Het hoort wel allemaal bij de stijl van Lars Rambe die de lezer graag op een dwaalspoor brengt. Om dat nog te versterken belicht hij de individuele gedachten van de vele personages met regelmaat vanuit meerdere invalshoeken. Het gesproken woord is in Schaduwspel belangrijker dan de snelle actie.

De progressie die de auteur heeft gemaakt is te zien aan de beeldvormende beschrijvingen. Vertelt Rambe over een kajaktocht dan ziet de lezer die ook duidelijk voor zich. Datzelfde geldt voor meer scènes uit het verhaal. Het levert bijna fotografische beelden op en tilt het verhaal totaal moeiteloos naar een hoger niveau.

Met Schaduwspel bevestigt Lars Rambe zijn vaardigheid in het omgaan met begrippen als wraak, intriges, ver- en wantrouwen, vriendschap, liefde maar ook ontsnappen aan bedreigingen, zowel psychische als lichamelijke. De auteur eist wel de opperste aandacht van zijn lezers om, ver in het verhaal de eerste vormen van structuur in het geheel te kunnen ontdekken. Pas dan is het mogelijk om sommige stukjes passend aan elkaar te krijgen zodat die uiteindelijk tergend langzaam een eenheid vormen. Op het einde zijn alle lijntjes netjes afgewerkt en vormt de oplossing een stabiel geheel waar de lezer tevreden mee kan zijn.

De titel past in dit geval ook feilloos bij het verhaal, Schaduwspel is een spel tussen bekende menselijke relaties maar met een zorgvuldig verborgen gehouden inhoud.

Samengevat is dit tweede deel uit de Strängnäs-serie, dat verder volledig op zichzelf staat, een waardige opvolger waar de auteur zijn vorige prestatie minimaal mee evenaart.