Ideaal voor gigantische frustraties

Ik heb naar mijn weten nog nooit eerder een literaire YA gelezen en was dan ook erg nieuwsgierig naar dit verhaal.

Nou, dat doe ik dus ook niet snel meer.

Ik vond allereerst de personages ongelofelijk ongeloofwaardig. Hetgeen waar zij zich mee bezig hielden (seks, pubertijd, liefde) is niet per se heel vreemd, maar de mate waarin het voorkwam, halleluja. Nu weet ik als Noorse dondergoed dat seks altíjd een gigantisch onderwerp is als het gaat om alles wat van Noorse makerij is (die detectives altijd, mijn hemel), maar ik kon het echt niet aan. Daarnaast is de hoofdpersoon zo ongelofelijk gefixeerd op zijn vader dat het gewoon een soort van eng wordt; stalkergedrag level 100. Dat hij daarnaast echt zo goed als alles wat met vrouwelijk lichamelijk contact te maken heeft vies vindt en daarin ontzéttend kan overdrijven, helpt het verhaal ook niet echt verder.

En dan dat plot, jemig. Het daadwerkelijke moment was super random (al was het in mijn ogen al super snel duidelijk dát het ging gebeuren) en de uitwerking die daarop volgde sloeg helemaal nergens op. En weet je waarom niet?

OMDAT ER GEEN FREAKING UITWERKING VAN HET PLOT WAS.

Het gebeurt en dat is het. Er komt geen uitleg, geen duidelijkheid van waarom het gebeurde en hoe die het nou precies vond en wat zijn gedachtes er precies over zijn en al dat soort dingen. Er zit gewoon letterlijk nul logica in. Ik heb zoveel vragen over en niet op een positieve manier. Ik vind het eerder zeer frustrerend, omdat dit gewoon gemakkelijk beantwoordt had kunnen worden.

Wat dan wél leuk bedacht is, is de manier waarop het is opgeschreven. Officieel is het in het gastenboek van een wereldberoemd toilet, maar wordt het door de hoofdpersoon gebruikt als een dagboek/logboek en is de titel van ieder hoofdstuk de datum en tijd waarop het is geschreven.

Maar toch echt letterlijk de enige reden waarom het twee sterren is geworden, is omdat het wel heel gemakkelijk weg leest en het op zich ook wel weer eens prettig was volledig gek te worden van een hoofdpersoon. Dus tenzij je echt zin hebt in gigantische frustraties, is dit absoluut geen aanrader.