Indrukwekkend

Waar moet ik beginnen met het beschrijven van mijn mening van dit bizarre, meeslepende en toch ook mooie verhaal? Krake heeft een prachtige schrijfstijl, en neemt je op een heldere manier mee door het leven van Wim, van de jaren voor de oorlog tot de gruwelijkheden in de oorlog.
Je leert het Amsterdam van voor de oorlog kennen, en je geniet met Wim mee van zijn zwerftochten door de stad en zijn liefde voor zijn zus. De stiefvader zit je tijdens het lezen te vervloeken, maar je voelt door het verhaal dat hij Wim er niet onder krijgt. Als de oorlog uitbreekt hebben Wim en zijn familie er in eerste instantie weinig last van. En als Wim opgeroepen wordt voor de Arbeitseinsatz, gaat hij in eerste instantie vol goede moed naar Duitsland, maar het wordt steeds zwaarder, en uiteindelijk vlucht hij en duikt onder. Als hij uiteindelijk opgepakt wordt dan begint de ellende, en jemig dat is echt niet te bevatten.
Ik las al veel over de oorlog, maar de meeste verhalen gaan over Auschwitz en dergelijke, Neuengamme en Husse waren mij redelijk onbekend, maar mijn hemel wat een ontberingen en wat een hel op aarde was ook dat. Wim zijn overlevingstactiek doet je verwonderen, en ja daar zou je bijna de stiefvader voor bedanken.
Krake beschrijft de vreselijke gebeurtenissen op een integere manier, maar schuwt geen details en ik zit regelmatig kokhalsend te lezen. De agressie van zowel de SS-ers, maar ook de kapo’s, vorarbeiters, blockälteste, doen je de rillingen over je rug lopen, en Krake beschrijft heel duidelijk hoe een oorlog en ontberingen het slechtste in een mens naar boven kan halen. Maar ook hoe verbeten je kan zijn om vooral niet zo te worden, en er alles aan doen om te overleven en je mens te blijven voelen in omstandigheden waar we nu niet bij kunnen met onze gedachten.
De naoorlogse situatie en de reden waarom Wim jaren niet heeft gepraat over zijn maanden in Neuengamme en Husse en de dagen op het schip, zijn zo begrijpelijk geschreven en komen ZO binnen. Dit was zeker een verhaal wat verteld moest worden, want mensen wat hebben wij het anno 2018 toch maar goed in Nederland.
Vijf sterren voor De laatste getuige.
Corina Nieuwenhuis.